Hoofdstuk 19

Mijn dag was net nog beter geworden, ik lachtte en zwaaide naar Rue. Ik wou me net omdraaien naar Katniss toen ik zag dat Rue naar boven wees. Ik keek in richting van waar ze had gewezen en aan een tak een paar meter boven de onze hing iets met een rare vorm. Ik moest nog eens goed kijken voor ik herkende wat het was, het was een wespennest en waarschijnlijk waren het geen gewone wespen maar tracker jackers. Van alle bomen in heel het bos zat ik natuurlijk juist in diegene met tracker jackers. Ik tikte Katniss op haar schouder en wees toen naar het nest. “ik zal naar boven klimmen en de tak doorschnijden, dan hebben we een afleiding en kunnen we ontsnappen.”, fluisterde ze. Ik knikte en keek toe hoe ze zich door de steeds dunner wordende takken een weg naar boven baande. Katniss pakte het mes uit haar zak en begon zo zacht mogelijk de tak door te zagen. Ik dacht even dat het wel goed zou komen maar toen zag ik dat de horizon rood begon te kleuren, het was een kwestie van tijd voor de careers en de tracker jackers wakker zouden worden. Ik keek even naar beneden en ik zag dat Glimmer al wakker aan het worden was. Ik nam snel een beslissing, ik pakte een van mijn zwaarden en zei tegen Katniss dat ze aan de kant moest gaan. Zo snel ik kon hakte ik de tak af. Hij viel naar beneden. Ik zag hoe het nest recht op Glimmer afging, die nog maar net wakker was en niet goed besefte wat er gebeurde. “in your face, bitch”, riep ik toen ze nest recht in haar gezicht kreeg. Op de grond was er nu totale chaos, ik ging zo snel mogelijk naar beneden nu er nog afleiding was. Ik zag hoe Cato, Marvel,Peeta en de jongen van district 3 zo snel mogelijk naar het meer terugliepen. Zodra ik met mijn voeten op de grond terechtkwam begon ik zo snel mogelijk in de tegenovergestelde richting te lopen, maar ik kon niet vermijden dat ik een paar keer gestoken werd. Ik keek niet achterom, ik wist dat Katniss me wel zou volgen en mijn prioriteit was op het moment om hier zo snel mogelijk weg te komen. Mijn zicht werd wazig en ik voelde hoe ik tegen steeds meer bomen begon op te botsen. Maar ik moest gewoon zo veel mogelijk afstand tussen mijzelf en de careers zien te creëren. Ik probeerde me te concentreren maar alle tinten groen begonnen door elkaar te lopen tot ik uiteindelijk over een boomwortel struikelde en het bewustzijn verloor. Het laatste wat ik nog zag waren twee grote bruine ogen.