Hoofdstuk #1

Het is vrijdag middag, heerlijk weer buiten en ik ben net thuis van school. Ik besluit om naar het parkje, dat tien minuten van mijn huis fietsen is, te gaan. 'Hey Jok, ga je ook mee?' Jochem schudt z'n hoofd. Ik loop naar de deur en trek hem open, 'Oke, doei!' Ik zet m'n zonnebril op en loop naar de straat. Het is echt lekker weer, ik pak m'n Iphone uit m'n broekzak en toets Bjørgen z'n nummer in. M'n telefoon gaat over, na ongeveer 3x neemt hij dan gelukkig op, 'Hey Hinne, wat is er?' 'Hey Bjørg! Alles goed?' 'Ja prima, zin om ergens te gaan chillen met mij en Rami?' 'Haha, daar belde ik jou net voor! Maar is goed, parkje over 10 minuten?' 'Is goed, tot zo' zegt Bjørgen en we hangen allebei op. Ik laat mijn Iphone weer voorzichtig in m'n broekzak glijden. Ik pak m'n fiets die nog aan de voorkant van het huis stond en stap op. Ik rij de stoep af en hoor het piepende geluid van remmen en val met een klap op de grond. Dan wordt alles zwart voor m'n ogen.

'Hinne, Hinne? Gaat het wel?' hoor ik Bjørgen zeggen met zijn bezorgde stem. Ik knipper met mijn ogen, ik lig in een ruimte een ruimte die ik niet ken het is hier heel wit en er hangt een rare lucht. Een typische ziekenhuis lucht. 'Wat is er met me gebeurt?' vraag ik en kijk Bjørgen vraagend aan. 'Je bent geschept door een auto, je lette niet op toen je de stoep af reedt en de auto reedt veel te hard. Maar gelukkig kwamen Rami en ik vanaf die kant aan fietsen omdat we nog even bij een vriend waren geweest dus we zagen je op de grond liggen en hebben je zo snel mogelijk hier heen gebracht.' 'Maar, maar hoe hebben jullie dat dan gedaan?' 'We hebben Jochem gehaald, die heeft ons hierheen gereden en is nu even je moeder aan het bellen. En Rami is koffie halen.' 'Ohh, oke. Ehm, maar mag ik weer naar huis dan?' 'Geen idee, de dokter komt zo' zegt Bjørgen en pakt z'n telefoon uit z'n zak. Waarschijnlijk tweet hij iets als: Hè, gelukkig m'n mattie is weer wakker. hahah, nee. Maar wel iets in die richting. Dan komt er een man in een witte doktersjas binnen,'Zo, dus jij ben Hinne? Hoe gaat het?' 'Goed, klein beetje hoofd pijn en last van m'n pols. Maar verder gaat het prima' zeg ik en lach. 'Hmm, gelukkig. Je hebt wel pech gehad, je wou naar een parkje gaan met je vrienden hebben ze me verteld en toen ben je geschept door een auto, en nu blijkt dat de bestuurder is doorgereden.' 'Wat? Heeft hij niet eens even gekeken hoe het me me ging?' 'Nee, we kwamen aan fietsen en je lach daar gewoon op de weg met je fiets. Buiten-bewustzijn, wat een klootzak zeg!' zegt Bjørgen en zucht. Ik schrik, wie doet nou zo iets. 'Maar, mag ik zo weer naar huis?' 'Ja, we doen zo even een verbandje om je pols en dan kun je weer naar huis, even een paracetamol nemen tegen de hoofdpijn en niet al te wilde dingen doen vandaag en dan komt het weer goed' zegt de dokter en er komt een verpleegster binnen die een verbandje om mij pols wikkelt, de vrouw stinkt naar de parfum die mijn overbuurvrouw ook heeft. Niet echt een behaaglijk luchtje. Ik houd m'n adem eventjes in en als ze zegt dat het klaar is en wegloopt adem ik weer rustig verder. Ik stap voorzichtig uit het bed en doe m'n schoenen aan, ik voel me een beetje duizelig maar dat komt waarschijnlijk doordat ik zo lang stil gelegen heb. Als ik m'n vans aan heb lopen Bjørgen en ik de kamer uit. Rami zit op een bankje koffie te drinken, 'Hey Dude! Ik dacht dat je even naar ons toe kwam met koffie?' riep Bjørgen naar Rami. Rami lacht en gooit z'n koffie weg, hij komt bij hun lopen. 'Hey Hinne, alles goed man?' 'Ja, het gaat prima. Beetje hoofdpijn en last van m'n pols, dagje rustig aandoen en dan is alles weer goed' zeg ik. Rami lacht 'Gelukkig!' Dan zien we Jochem staan bij de lift. 'En heb je moeder al bereikt?' vraagt Rami. 'Nope, ze zit vast bij Caroliene haar vriendin. Maar gaat alles weer goed broertje?' 'Ja hoor, zullen we met z'n alle vanavond een film gaan kijken bij ons thuis?' vraag ik aan iedereen. Iedereen knikt. 'Oke, dan is dat afgesproken, als ik geen lol kan trappen buiten, dan gaan we toch lekker horror films kijken' zeg ik lachend en de andere zijn het helemaal met me eens.

'Bedankt mam, ik ben over 10 minuutjes terug!' roep ik als ik de auto uitstap en de videotheek inloop. M'n moeder rijdt weg, ze gaat even naar de drogist voor tandpasta. Ik doe de deur van de videotheek open als ik opeens twee handen om m'n hals voel..