Chapter One #

Het was weer de tijd van het jaar en perron 9 3/4 liep langzaam, maar zeker steeds voller. Voor sommige al hun zoveelste jaar op zweinstein, voor anderen hun eerste keer. Lachende kinderen liepen rond, anderen leken gespannen en verdrietig. Sommige keken alsof het de gewoonste zaak van de wereld was, wat het eigenlijk ook gewoon was. Sommige mensen waren met hele families, anderen alleen met hun vader of moeder. Er liepen zelfs een aantal kinderen alleen over het perron. "Loop eens door Rachel." riep een man, die waarschijnlijk de vader van het meisje Rachel zou zijn, die dit jaar aan haar zesde jaar in Ravenklauw zou beginnen. Ze mopperde wat en sleepte haar grote hutkoffer achter haar aan. Ze slofte op haar ballerina's over het stoffige perron en verdween tussen de mensen massa. Opeens doemde de lange slungel die de naam Finn droeg op uit de rook dat uit de stoomlocomotief kwam en de mensen massa. Je kon er trouwens vrij weinig zien, dat was een feit. Finn stak er sowieso bovenuit, vooral boven de kinderen. Oké, wat je kinderen kunt noemen maar goed. Finn zuchtte even en gaf zijn moeder een snelle kus en probeerde haar een glimlach te schenken, wat niet echt lukte. "Pas goed op jezelf,s schat en doe geen gekke dingen." zei ze tegen haar zoon en gaf hem nog een afscheidsknuffel, "Veel plezier en tot kerstmis!" Finn glimlachte een beetje moeilijk en liep richting de zweinstein express, hij keek nog even achterom om te zwaaien naar zijn moeder, maar al snel verdween deze in de mensen massa en de laaghangende stoom, rook, hoe je het ook in hemelsnaam wou noemen. Zo ging het zo'n beetje bij elk gezin, lichtelijk gestress, elkaar bijna kwijt raken en dan afscheid nemen. That's life.
_____________________________________________________________
eerste hoofdstukjes zijn altijd slecht, toch? (: en ik moet er nog een beetje inkomen. (: x