Brown guitar || 002

Mijn leven was perfect.
Met hem.
Mijn glimlach kon nooit breder.
Met hem.
Mijn ogen twinkelden.
Met hem.
Zonder hem, miste er een puzzelstukje. Mijn hart was gebroken en geheelt. Maar er miste een stuk. Een groot stuk, het belangrijkste stuk van de puzzel. Zonder dat stuk was de puzzel niet compleet. Zuchtend sloeg ik mijn wiskunde boek open op de juiste bladzijde en bekeek vervolgens nerveus mijn nagels, om de zijn blik te ontwijken. Zijn vriendschap tussen hém en Harry was duidelijk in korte tijd, sterk geworden. Iets wat mij niet beviel. Als de dag van gisteren kon ik het me nog herinneren. Harry belde aan bij Niall terwijl ik me verschool achter de bruine boomstam. Niall liet hem binnen, en niet veel later werd Harry vriendschappelijk uitgezwaaid door Niall. Vervolgens liep ik naar de deur. Zijn blik keek dwars door me heen, met opzet ontweek hij me. Harry had een leugen over me verteld. Ik wist het zeker. Alles werd duidelijk toen Harry me het kwam uitleggen. Als ik niet deed wat hij me beval, ging mijn vriendschap eraan. Ik had niet naar hem geluisterd en dit was het gevolg. Iedere keer als ik naar Harry luisterde heelde hij een stuk van de vriendschap tussen mij en Niall. Ik deed er alles aan om die hechte band tussen mij en Niall terug te krijgen, maar niks hielp. Ik besloot naar Harry te gaan, en doen wat hij me beviel. Dagen, nee weken heb ik zijn huiswerk lopen maken. Ik ben naar Starbucks geweest heb daar koffie voor hem bestelt, wat ik vervolgens door de ijzige kou naar hem moest brengen. In die tijd dat ik deed wat Harry me vroeg, wierp Niall me soms een flauwe glimlach toe. Van die flauwe glimlach werd ik al duizelig. Die glimlach liet mijn hart al sneller slaan, ook al was zijn glimlach niet vriendelijk bedoeld. Hij glimlachte naar me, dat telde!
Ik schoof mijn hand voor mijn gezicht, en richte me compleet op de sommen.
"Hi" glimlachte Harry, en kwam naast me zitten.
Nog zoiets. Harry deed verdacht vriendelijk tegen me, en ging zowat in iedere les naast me zitten. Niet dat ik daar problemen mee had, althans hij had wel de vriendschap tussen mij en Niall verpest.
Ik mompelde wat onverstaanbaars terug, waarin ik duidelijk liet merken dat ik niet geïntereseerd was in hem en zijn woorden.
"Slechte nacht gehad?" grijnsde hij zelfvoldaan.
Met mijn elleboog gaf ik hem een harde stomp in zijn zij, en greep mijn spullen bij elkaar.
Grommend ging ik een tafel opzij zitten, weg van hem.
Zijn harde lach galmde door de klas, waardoor iedereen zijn blik op hem vestigde. Ik kreeg de niet-begrijpende-blikken, en de jij-bent-een-trut-blikken.
Ik had het weer voor elkaar gekregen.

HELLOOO PEEEPS (:
Oke, sorry dat ik het zo laat post, maar ik had het druk.
Hope everybody likes it (:
Enjoy, and leave a comment <3