Chapter 027

Niall had me net op een berg met eten gegooid, en een hele speech gehouden. Jeesz, wat moest ik nou zeggen? Ik wist het echt niet.
Gingen we niet te snel? Ik bedoel, voor Niall had ik maar 1 vriendje gehad. En ik moest eerlijk zijn, hoe leuk ik Niall ook vond, ik zou het nooit helemaal toegeven, want ik maak er altijd maar een grapje van.
Slechte gewoonte, ik weet het.
Ik wist het echt niet, en ik wist ook niet hoe ik het Niall zou moeten vertellen. Zal ik hem gewoon vertellen wat ik voel voor hem?
'Niall, I really like you, I already said that but I make a joke of it all. I can't be serious and I just can't express myself, it's so hard.
I really want to try to be your girl, or in your words; your bird.
But if we are a couple, you should know that I can't express my feelings very well, because I always learnt that my feelings don't really matter.
Even though, I have my own opinion, i'll never say it. But I really want you to be my terrifying baby pinquïn protector' grijnsde ik.
Zou ik hem nou gekwetst hebben? Ik hoop zo van niet.
You want to be my girlfriend? Really, I thought you'd say no' zei hij. Ik werd rood, hij had ook veel door. Ik moet bekennen dat ik er even aandacht, maar algauw werd mijn aandacht weer getrokken door zijn mooie gelaat. Ik sprong van de grote berg eten af en viel natuurlijk weer eens weer. Niall hielp me overeind en trok me in een knuffel.
'So, my bird, you thought, if I fall, Niall will catch me and he'll hug me' grapte hij.
Ik keek omhoog en zei:
'No, I thought: If I'd fall, would Niall care about me? Am I really worth his love?' zei ik. En dit keer meende ik het.
'Lauren, don't even dare to think that, you're amazing, in every single way' zei hij verontwaardigd.
Ik probeerde niet te veel in zijn ogen te kijken maar het was te laat.
Ik zat alweer gevangen in die ogen van hem, die prachtige blauwe ogen.
Niall drukte zijn lippen op die van mij en de hele wereld leek wel te vervagen.