023 - It's not easy

Terwijl ik nog steeds in gedachten ben met aan de gebeurtenis te denken, voel ik twee sterke armen die om mij heen worden geslagen. Die sterke armen die ik al eerder een keer heb ontmoet heb bij deze jongen. De tranen stromen nog steeds over mijn wangen. Ik kruip dichter tegen hem aan. Ik vergeet alles wat hij heeft gedaan en begin harder te huilen. De tranen stromen over mij wangen naar zijn shirt. Als ik nadenk hoe dit is gebeurd word ik woedend. Dit komt allemaal door hem dat ik nu in het ziekenhuis lig. Dat ik deze pijn heb, komt door hem. Hoezo moest deze gozer persé mij pakken en niet iemand anders. Ja, ik ben anders. Anders dan iedereen. Maar hoezo moeten ze mij überhaupt gaan pakken? De vragen stromen door mijn hoofd. Mijn bloed begint nu op te borrelen. Ik ben zo kwaad dat ik de jongen van mij afduw. Ik kijk hem boos en verbaasd aan. Ik voel mijn hartslag in mijn ader kloppen. Ik weet niet of ik nou boos ben, of dat ik nou verliefd ben. Het leven is echt niet gemakkelijk. En zeker niet voor mij. Ik heb erge dingen meegemaakt. Dingen die mensen niet willen zien. Dingen waar je van moet huilen. Ik kijk nog steeds in zijn verwarde ogen. ‘Waarom doe je dit?’ komt er nog net uit mijn mond. Ik draai me om en hoor zijn antwoord op mijn vraag niet. Die hoef ik op dit moment ook niet te horen.

Na een paar minuten in stilte gezeten te hebben met de twee jongens die rustig liggen te slapen, hoor ik zachtjes gepiep van de deur. Vanuit mijn ooghoek bestudeer ik de deur. Het is de jongen waar Harry mee aan het vechten was. Ik trek mijn dekens tot over mijn kin. Hopen dat dit goed afloopt. De jongen loopt naar Harry’s bed en gaat er op zitten. Harry schrikt en kijkt de jongen aan. Ik hoor ze fluisteren. Harry kijkt mijn richting op. Ik doe mijn ogen dicht en doe net alsof ik slaap. Ik hoor een kleine snik vanuit hun kant.
Ik open zachtjes één oog en kijk naar de twee jongens die op het bed liggen. Ze liggen bijna op elkaar genesteld.
Ik open mijn ogen nu wijd open van opluchting. Ik hoor een schreeuw van de jongen die vlak naast me ligt. Ik schrik en kijk zijn kant op.