'O7

Tijdens de daarop volgende lessen kon ik mijn hoofd absoluut niet bij de les houden. Wiskunde leek plots op chinees en Geschiedenis was plots de toekomst. Mijn hoofd was in ieder geval niet in de les, wat zou er straks gebeuren en hoe vreemd zou de date die ik met Beppe had dit keer zijn?
Op gegeven momenten was mijn hoofd aan het tollen en moest ik mijn hoofd even neerleggen, maar nu sta ik voor mijn kluisje en steek ik mijn wiskunde boek veilig weg. Iets in mij vertelde me dat als ik hem nog niet nog eens kwijt deed, Zayn vanzelf ook wel een andere interesse vond.
En ik wist niet eens zeker of Zayn zich wel interesseerde in mij, andersom was zeker en vast het geval.
Met een klap valt mijn kluisje dicht en net op dat moment komt Harry naast me lopen. "Ik zag dat je je boek hebt terug gevonden." lacht hij gretig wijzend op de net dichtgeslagen deur, ik knik, maar wil hem snel van me afschudden. Hij zou mijn afspraak met Zayn maar niets vinden.
"Zayn bracht hem." vloeit er zonder het te willen uit mijn mond. De andere jongen laat een korte "aha" horen, waarop duid dat dat hem voor geen meter interesseerde.
"Ik hoorde van Beppe dat je een beetje raar tegen hem doet." probeert hij, hij leid me naar de zijkant van de hal waar hij vragen tegen de muur gaat staan. Dit was écht niet het moment, ik had een afspraak.
"En dat hij je vandaag niet mocht komen halen." vult hij achteloos zijn zin aan, zijn ogen vragen me wat er aan de hand is, maar ik hoop dat de mijne bitter zwijgen.
"Het is vast een misverstand Harry, Ik moet vandaag nog even langs de winkel. Ik wil namelijk iets speciaal voor hem regelen." Lieg ik met overtuigende blos op mijn wangen. Hij knikt, maar ik weet dat hij het niet als een goed argument beschouwt. Ik regel zo vaak dingen voor Beppe in het geniep en nog nooit had ik er zo over gedaan. Of wel was het wel heel bijzonder, of wel was het een leugen.
Ik moest helaas opteren voor de eerste optie, wat me nog veel werk boven op dit mysterie bracht.
"Goed, ik zie je nog wel anders? Wat dacht je van morgen na school even rond te dalken in de stad?" grijns ik, ik geef hem snel een knuffel waarna ik me uit de voeten maak, niet wachtend op zijn antwoord.
Ik zie Zayn al meteen verveeld tegen een muur staan, bijna de zelfde pose als Harry net had in genomen.
Even blijf ik roerloos staan, hoe zou ik dit gaan aanpakken? Uiteindelijk schuifel ik met mini stapjes dichterbij. "Oh.." kraam ik uit, maar ik weet niet wat daarna zou moeten komen. "Zayn.." bloos ik door mijn stommiteiten. Hij is langer dan mij en kijkt nu dus op me neer, met een lach om zijn lippen en zijn ogen gefocust op mij. "Goed, hoe ga je me bedanken, Niall?" vraagt hij domweg, plots leek hij zo vlot. Daarnet bij mijn locker was hij ook al zo vlot, maar in het weekend bij zijn zusje leek hij eerder timide en bang op het moment dat hij met me sprak.
"We kunnen een ijsje gaan eten?" ik haal hiermee uit naar de prachtige en zonnige dag, maar dan voeg ik er aan toe dat ik nog een presentje voor mijn geliefde moest kopen. Een goede zet besef ik me plots, nu weet hij dat hij me niet kan inpalmen. Dat ik niet zo'n simpel persoon ben.
Het ergste is dat ik die dingen wél ben. Ik moet mijn desinteresse in hem zo goed uitspelen dat het hem misschien wel een beetje pijn zou gaan doen. Zoals een tepeltwister, maar dan in zijn hart.
Meteen had ik spijt van die gedachte, maar Beppe's lach die door mijn hoofd galmt is meteen de pleister op mijn wonde. De vergiffenis van mijn toekomstige daden.