Deel 1

'Celine, wakker worden!'
'Hoe laat is het?'
'Veel te vroeg eigenlijk... Maak jij Danyo wakker?'
'Ja, doe ik.'
'Oké, ik ga vast naar beneden.' Celine was rechtop gaan zitten. 'Ik kom zo.' Celine: 7 jaar, en danyo: 5 jaar, waren nu ook beneden. ze waren wel wakker, maar ze waren ook erg moe. Nina, hun moeder, hielp ze met hun spullen inladen. Hun kussens, en een deken, namen ze mee de auto in. Toen Nina de deur had gesloten stapte ze in de auto. Danyo sliep al. 'ga jij ook maar slapen. Over een paar uur gaan we ergens wat eten.' Celine keek naar buiten. Ze vond het allemaal heel spannend, maar haar vermoeidheid won het van haar enthousiasme en het duurde niet lang of ook zij viel in slaap.

'Mam... Waar zijn we?'
'Goede morgen, schatje. We gaan zo wat eten.' Celine herinnerde zich dat ze opweg naar Spanje waren. 'Moet ik Danyo wakker maken?'
'Nee, laat die nog maar even liggen.
'Oké.' Celine ging rechtop zitten en rekte zich uit, voor zover dat kon. 'Wat gaan we eten?'
'Ik ga straks wat broodjes halen en vlees voor erop.'
'Lekker...Broodjes.'
'Broodjes?' Vroeg Danyo ineens. Celine begon te lachen. 'Morgen, slaapkop! Ik was al lang wakker. Mam gaat zo broodjes halen.'
'Lekker.'
'Ja, dat zei ik ook al.'
'Nu jullie toch allebei wakker zijn, is het tijd voor een plaspauze.' Zei Nina tegen haar kinderen. 'Gelukkig.' Zeiden Celine en Danyo tegelijkertijd.

'Mama, hoe lang moeten we nog rijden?'
'Dat duurt nog wel even, schat. Het is ongeveer twee dagen rijden.'
'Mam, ik heb honger.'
'We gaan zo eten, Danyo.'
'Ik heb niet zo'n honger nu.'
'Is er iets, Celine? Je lijkt minder blij dan eerst.'
'Ik vind het gewoon raar om zo ver weg te gaan.'
'Ja, dat begrijp ik, lieverd. Straks lekker wat eten en dan kunnen jullie gaan slapen.'

'Jongens, wakker worden! Celine... Danyo...' Celine kon de hele reis niet lekker slapen en had de hee tijd rare dromen over ongelukken. 'Celine?'
'...Ja, wat is er?'
'Mooi, je bent wakker... Uitstappen. We zijn er.' Gelukkig, het was maar een droom, dacht Celine. Ze stapte uit. 'Jeetje, wat is het warm hier!' Nina moest lachen om die plotselinge opmerking. 'Ja, zei ik toch?'
'Waar is Danyo?'
'Die is al lang binnen.'
'Is dit het restaurant van opi en omi?'
'Ja, ga maar snel naar binnen. ze wachten op je.'

'Kom, danyo. We gaan het dorp verkennen!'
'Ik kom al!'
'Het is hier wel mooi... Wel raar dat alle huizen geel of wit zijn.'
'Het is echt warm.'
'Ja... Hé, Danyo, zullen we de bergen in gaan?'
'Ja!!'
'Kom, we gaan het aan mam vragen.' Ze renden terug naar het restaurant. 'Mam, mogen we de bergen in?'
'Ja hoor, maar kijk uit voor slangen.'
'Ja!' En weg waren ze weer. 'Wat leuk dat die kids zo opgewonden zijn.' Zei Nina tegen haar vriend Bas. 'Ja, ze lijken het heel leuk te vinden.' Zei hij.

'Schiet op, Danyo! Je bent echt sloom!'
'Ik kom, ik kom!' Ineens bleef hij staan en pakte wat op. 'Celine, kom eens kijken. Ik heb een hele leuke steen gevonden.' Celine kwam kijken. 'Dat is geen steen... Dat is een fossiel!'
'Cool! We gaan hem aan mam en Bas laten zien!'
'Ja, en aan omi en opi.' Ze liepen terug naar beneden, maar toen ze op de helft waren... 'Celine, ik durf het niet.'
'gewoon naar beneden glijden. Ik vang je wel. Zo steil is het niet. Ik ben er ook gekomen.'
'Gaat niet! Ik durf niet!'
'Oké, blijf daar en zorg dat je niet valt. Ik ga mam halen.'