29. -Daphne

Geschrokken hield ik mijn adem in. 'Niall?' hoorde ik de interviewer nog vragen. Toen ik duizelig begon te worden, besefte ik dat ik nog steeds mijn adem in hield. Ik durfde gewoon niet te ademen, omdat ik schrik had om het antwoord te missen. 'She...' startte Niall. Hij zuchtte nog eens. 'She's my girlfriend.' Onbewust begon ik te glimlachen. Mama had het blijkbaar ook gehoord. 'Heeft hij het net gezegd?' vroeg ze. Ik knikte met tranen in mijn ogen van ontroering. Ik weet niet waarom ik ontroerd was, ik was gewoon heel blij. 'Je weet toch wat de gevolgen zijn, he, liefje?' zei ze. Ik keek haar verbaasd aan. 'De halve wereld is aan het luisteren. Die ene zin heeft heel jouw leven verandert, begrijp je dat?' zei ze bezorgd. Ze was nooit echt voor mijn relatie met Niall geweest. Ze wist gewoon dat er problemen zouden komen. Ik wou haar niet geloven, maar nu besef ik het net. Ik startte de computer op en ging meteen naar mijn twitter. De berichten die ik aan kreeg waren gewoon onmenselijk. 'Leave Niall alone!' 'You're too young for him!' 'BITCH, you're not the right girl for him, leave him alone!' Dat waren enkele van de vele haatberichten. Natuurlijk waren er ook enkele meisjes die mij succes wensten met Niall, maar die zag ik maar zelden verschijnen. Ik begon te huilen achter mijn computer, ik kon het even allemaal niet aan. Ik liep helemaal overstuur naar mijn kamer. Enkele minuten later kwam mijn moeder mijn kamer binnen. Ze legde haar arm om me heen. 'Ik zag net wat mensen allemaal naar jou schreven op Twitter, maar zoiets kon je eigenlijk wel verwachten,' zei mijn moeder terwijl ze langzaam met haar hand over mijn rug wreef. Ik kon alleen maar knikken. Ze liet mij weer even alleen en nadat ik gekalmeerd was ging ik terug naar beneden. Het was ondertussen alweer een halfuurtje verder en het interview was al afgelopen. Ik wilde de computer net afsluiten toen ik zag dat ik een bericht van Niall had. ‘I hope you’re not mad at me… x’ stond er. ‘No, ofcourse not (: x’ schreef ik terug. Ik was niet kwaad op hem, nee, maar toch voelde ik mij er niet zo goed bij. Eerst was ik wel blij toen ik hoorde dat hij zei dat ik zijn vriendin was, maar al die haat daar kon ik niet goed tegen. Ik had het zo al moeilijk als mensen kritiek op mij hadden. Ik probeerde het mij allemaal niet aan te trekken, maar toch bleef het aan mij knagen. Ik sloot alles af en ging in de zetel zitten. Ik deed de oortjes van mijn iPod in en zette de muziek luid en concentreerde mij op de songteksten. Dat deed ik altijd als ik alles even wou vergeten.

---

Sorry dat het zo lang duurde, maar ik heb heel weinig tijd deze week, mijn examens starten morgen ;(
Maar ik zal proberen dit weekend nog een hoofdstukje te posten
xx