091

Sharon POV
Vandaag mag ik eindelijk weer naar huis. Over een uurtje komt Zayn me ophalen en ik heb al mijn spullen al ingemaakt. Eindelijk weg uit dit vreselijke ziekenhuis. Ik heb nergens meer last van en verveel me dood hier. Gelukkig kwam Zayn vaak langs met Nathan en ook de jongens en Rebecca en Angela zijn vaak langs geweest. Ik pak het tijdschrift dat Zayn gister voor me heeft gekocht en blader er in, zonder ook maar iets echt in me op te nemen. Mijn gedachtes dwalen de hele tijd af naar Zayn en Nathan. Ik zucht en leg het tijdschrift naast me neer.
Zonder dat ik het doorheb, ben ik weggedoezeld. Ik word wakker van een sexy stem bij mijn oor. ‘’Hey babe.’’ Ik open mijn ogen en knipper tegen het felle licht. ‘’Hey gorgeous,’’ antwoord ik terug met een schorre stem. Zayn heeft mijn tas al gepakt en ik stap het bed uit. Hij pakt mijn hand en onze vingers verstrengelen. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht en verliefd kijk ik naar hem. Ik zeg gedag tegen de dokters en we lopen de deur uit. Een glimlach van oor tot oor verschijnt op mijn gezicht als het zonnetje mijn gezicht verwarmt. Ik snuif de heerlijke buitenlucht op en voel me meteen een stuk vrolijker. Ik leg mijn handen op Zayn’s wangen en trek hem naar me toe. Ik druk mijn lippen hard op de zijne en hij kust meteen terug. Ik lik over zijn onderlip heen en hij opent zijn mond. ‘’Die jeugd van tegenwoordig,’’ mompelt een oud mannetje die langs ons heen loopt. ‘’Het eet mekaar allemaal maar op in het openbaar.’’ Ik maak mijn lippen los van die van Zayn en grinnik om zijn opmerking. Ik kijk hem na en zie dat hij het ziekenhuis inloopt. Ik pak Zayn’s hand en we lopen naar zijn auto. Ik gooi mijn tas op de achterbank en ga zitten. Hij gaat achter het stuur zitten. Hij start de auto en rijdt rustig van het parkeerterrein af. Tijdens het rijden legt hij zijn hand op mijn knie en schenkt me af en toe een glimlach. Ik voel me dolgelukkig met hem en ik kan niet wachten om gewoon weer naast hem in slaap te vallen, naast hem wakker te worden. Dat heb ik echt gemist, elke nacht alleen slapen. Ik miste zijn warmte om me heen, zijn rustige ademhaling als hij sliep, zijn zachte gesnurk. ‘’Ik heb je echt gemist,’’ geef ik toe. Zayn kijkt me aan en zijn ogen schitteren. ‘’Ik jou ook.’’ Ik pak zijn hand en druk er een kus op. Hij blijft vooruit kijken, maar ik zie een glimlach op zijn gezicht. ‘’I love you,’’ zegt Zayn en hij staart in mijn ogen. ‘’I love you too.’’