Hospital? shit!

het volgende moment werd ik wakker in het ziekenhuis. ik kreeg mijn ogen niet open, maar ik toch wist ik dat ik in het ziekenhuis was, want ik hoorde het gepiep van de monitor naast me. toen ik mijn ogen open wou doen hoorde ik een stem: 'is het nog goed met haar?'mam?? nee!nee!nee!
'ik geloof van wel, maar ze was lang bewusteloos.'HARRY!
'jongen, ik weet niet wat je naam is, maar dit is allemaal jou schuld. als ze gewoon bij mij was geweest. was dit allemaal niet gebeurd.'
'ik weet het mevrouw, het spijt me vreselijk! ik ben trouwens harry. harry styles. kent u mij?'
'niet persoonlijk natuurlijk maar emma is helemaal gek van je. ze heeft zeker 6 posters van jou aan de deur.'zegt ze afkeurend. mam shut up! ik wou wat zeggen maar mijn keel brande als een gek en ik kreeg er geen woord uitgeperst. 'echt waar?'vroeg harry geïtreseerd.
'ja jongen dat is zo.'
'mevrouw ik wou ik laten weten dat in de korte tijd echt van emma ben gaan houden en ik vroeg me af of emma bij mij kon komen wonen? ik weet zeker dat emma het ook wilt?'maakte hij zijn zin af. mijn hart maakte een sprongetje en vergat de pijn even, ik voelde me het gelukigste meisje van de wereld. totdat mijn moeder zei: 'geen sprake van! einde discussie!'het lijkt net alsof mijn moeder me geen geluk gunde.