|005|

Het was donker toen we aankwamen in het kleine stadje. Pa die achter het stuur zat, sloeg een paar keer rechts af en toen weer links en tenslotte stopte hij. De verhuis wagen stond er ook al, ze waren bezig met uitladen. Iedereen stapte uit en keek naar het huis. Het was wat groter dan ons vorige huis, maar groot genoeg voor ons om in te leven. ‘Gaan jullie alvast maar naar binnen toe’ zegt pap ‘ik moet nog iets regelen’ mompelt hij er achteraan. ‘Catherine, jouw kamer is de 2e boven en Amaya, jountus is de eerste boven!’ roept ma ons nog achterna voordat we naar boven verdwijnen. We openden de deur van het huis en we kwamen in een soort gangetje uit. We stormden de trap op naar onze kamers. Ik deed snel het licht op, het was een grote lichte kamer. Ik liep naar de kamer van Cath en zag dat die kamer iets klein was, maar ook wel licht. ‘Wow! Jouw kamer is nog kleiner dan die van mij!’ zei ik tegen haar toen ik haar kamer zag. ‘nou en? Is die van jou dan groter dan?’ vroeg ze. ‘Jah’ ‘Geloof ik niet’ en ze liep naar mijn kamer toe. ‘Heey! Waarom is die van jou groter?’ riep ze verontwaardigd. ‘Daar kan ik toch niks aan doen?’ vroeg ik aan haar. Ik liep naar beneden om te kijken wat daar aan het doen zijn.

De verhuis mannen waren de meubels aan het uitladen en plaatsten ze in de kamer. Catherine kwam naar beneden. ‘Mam? Moeten de luchtbedden ook opgepompt woerden?’ ‘Doe maar lieverd, ze liggen in de auto’ zei ma tegen Cath. Cath liep naar buiten en haalde de spullen die ze kon dragen naar binnen, naar boven. ‘Waar gaan we slapen?’ ‘Ehm… op een plek waar veel ruimte is en dat is niet hier’ zei ma bedenkelijk. Cath kwam voor de 2e keer binnen en liep weer naar boven toe. Ik had niet veel te doen, dus besloot ik haar te helpen. Ik liep naar het gangetje en liep de trap op. Ik vond haar al gauw bij mijn kamer. ‘Waarom die van mij?’ ‘Omdat die van jou het grootste is en niet volstaat met spullen’ antwoordde ze terug. ‘Hulp nodig?’ vroeg ik dan maar. ‘Nee, ik kan het zelf wel!’ zei ze kattig terug. ‘Sorry hoor, ik vroeg alleen of je hulp nodig had’ en ik hield me handen omhoog. Ik zuchtte even en liep maar weer naar beneden om te kijken of ze daar misschien hulp nodig hadden. Kennelijk niet dus, want ze waren al aan de gang. Ik liep dan maar naar de auto toe om de rest er uit te halen. Gelukkig was het droog weer vandaag anders was ik al lang klets geweest.
Toen de luchtbedden waren opgepompt en de dekens er op lagen zocht iedereen zijn spullen bij elkaar en maakt zich klaar om te slapen.