Voorspelling komt uit? - 117

“Prinses Azulena en de ouders van Lizzie zijn vrij vanaf nu”, zei ze, uiterlijk kalm.
“Maar prinses…”, protesteerden de soldaten.
“Spreek me niet tegen. Het wordt over een paar dagen wel duidelijk waarom ik dit doe. Vanaf nu gehoorzamen jullie niet alleen mij en mijn familie, maar ook mevrouw Lizzie en prinses Azulena van de vuurnatie. Zorg dat iedereen dat zo snel mogelijk weet, ik wil niet dat hier fouten tegen gemaakt worden.”
“Zoals u wilt”, de wachters bogen. Ze waren met vier.
“Geef me de sleutel van de kamer van Lizzie’s ouders”, beval prinses Azulena meteen. “En breng mijn kleding, die van hen en van Lizzie naar onze kamers zodat we ons terug degelijk kunnen kleden zoals het hoort bij mijn volk.”
“Haal mijn zuster, Diana”, beval Yue.
“En laat hier niemand anders binnen, zelfs Yle niet”, voegde ik eraan toe. De wachters bogen, overhandigden prinses Azulena de sleutel en verlieten de kamer. Azulena keek nog even naar ons. “Er zit een valk op mijn kamer, in een kooitje”, zei ik.
“Bedankt”, zuchtte ze. Ze liep de kamer uit.

Niet veel later kwam Diana binnen.
“Een wachter zei dat jullie me wilden spreken?”, vroeg ze wat zenuwachtig.
“Kom zitten, Diana”, zuchtte ik. Yue had weer tranen in haar ogen.
“Yue, wat is er?”, vroeg Diana geschrokken.
“Geef haar de brief”, fluisterde Yue tegen me. Ik nam de brief en gaf hem aan Diana. Diana las hem en werd kwaad.
“Wat een idioot!”, gromde ze. “We gaan vechten!”
“Nee”, zei ik kalm. “Diana, het is heel hard, maar we maken geen kans.”
“Dat meen je niet”, zei Diana geschrokken. Ze keek naar Yue. “Maar dan, dan…”
“Ja, ik zal sterven”, zei Yue met verstikte stem. Ze was amper verstaanbaar.
“Degene die het waagt jou iets aan te doen krijgt grote problemen”, Diana was razend. “Die houdt het nadien niet lang meer uit.”
“Nee”, zei Yue zacht. “Je mag en kan haar niet terugpakken.”
“Hoezo?”, siste Diana verontwaardigd. Yue en ik keken elkaar aan.
“Yue heeft me gevraagd of ik het wilde doen, Diana.”
“WAT?!”
“Diana, alsjeblieft”, snikte Yue. “Mijn dood is onafwendbaar. Laat me dan op z’n minst gaan op de manier die ik wil. Ik zou het niet kunnen verdragen dat er gevochten wordt om mij te redden, in de wetenschap dat dat niet lukt. Maar ik wil ook niet vernederd worden door een van die soldaten als hij het doet. Ik wil sterven met iemand erbij die ik vertrouw. Ik wil eervol sterven, om de stam te redden.”
“Goed dan”, fluisterde Diana. “Maar de vuurheer zal toch nooit toestaan dat Lizzie de stam leidt?”
“Daar zorgt prinses Azulena voor”, zuchtte ik. “Vanaf nu moeten we weer doen alsof we de meest trouwe bongenoten zijn van de vuurnatie, alsof ik enkel een dom uitschuivertje heb gemaakt dat ik nu rechtzet. Maar hoe dan ook zullen we ons vrij goed aan de regels van de vuurheer moeten houden, want het zal hier vol soldaten lopen.”
“Er is echt niets aan te doen hé?”, vroeg Diana zacht.
“Nee”, zuchtte ik. “We blijven wel naar een oplossing zoeken natuurlijk, maar de kans dat we er een vinden is klein.” Diana keek Yue aan en omhelsde haar.
“Ik ga je zo missen”, snikte ze. De twee zussen begonnen te huilen. Ik kreeg het ook ontzettend moeilijk. Yue vermoorden, dat konden ze me bijna niet vragen.