2.6

Nadat alle paarden verzorgd, en hun eten hadden gehad, liep ik naar binnen waar ik mijn avond maal zou gaan eten. Stemmen vulde mijn oren en ik zette een glimlach op mijn gezicht. " Die jongen moeten we aan pakken. " Hoor ik opa in mijn oor fluisteren. Ik kijk hem vaag aan, maar hij wijst naar Ty. Ik knik en trek mijn laarzen uit. Mijn hoed hang ik aan de kapstok en loop de keuken in. " Hopelijk is het wel iets eetbaars. " Mompel ik, waardoor Niall en Louis beginnen te grinniken. Hun weten dus ook al dat Louise geen ster in het maken van eten is. Ik schud mijn hoofd en plof naast Harry op de bank, die een beetje langs verschillende kanalen zit te zappen. " Lukt het ? " Vraag ik hem, als hij de knop indrukt, maar de tv niet reageert. Ik pak de afstandsbediening af en geef een klap op de tafel, ik druk de knop van de volgende zender in en hij doet het gelijk weer. " Woah. " Hoor ik Harry zeggen, ik geef hem een stomp tegen zijn arm en loop dan weer de keuken in, waar de jongens zitten en Ty een beetje aan het aanrecht hangt. " Amy ? " Vragend kijk ik mijn zus aan. " Help even met de pannen. " Ik knik, en loop naar haar toe, pak een pan van het fornuis en loop ermee naar de eettafel. Als alles op tafel staat schuift iedereen aan, en sommigen mompelen nog iets wat moet lijken op 'eetsmakelijk' maar iedereen begint al gelijk te eten. Zuchtend prik ik wat in mijn eten en blijf naar mijn bord kijken. Hoe kunnen hun zo eten ? Ik prak mijn aardappelen en eet het met kleine hapjes op. " Mag ik van tafel ? " Vraag ik, aan niemand in het bijzonder. Ik hoor wat instemmend geluid en neem dat aan als een Ja. Mijn bord en beker leg ik op het aanrecht, waarna ik gelijk naar mijn kamer loop en me op het bed laat ploffen.. Zuchtend kijk ik naar het plafond en trek de deken tot mijn kin op. Ik hoor voetstappen op de trap, blijkbaar gaan de jongens ook slapen. Ik hoor hun nog zachtjes praten en zie de lichten uitgaan, altijd handig dat je een beetje onder je deur kan doorkijken. Ik grinnik om mijn gedachten en draai me om mijn zij en kijk naar mijn nachtkastje, waar een foto van mijn moeder op staat. " Mam ik mis je. " Mompel ik zachtjes, waarna ik in slaap val..

's Nachts, blijf ik maar draaien. In slaap komen lukt niet, ik word elke keer om het uur wakker. Flashbacks vormen zich in mijn hoofd. Ik kan het ongeluk maar niet vergeten. Hoe mijn moeder en ik in de truc zaten, Spartan die in paniek was en het hoe ik mijn bewustzijn verlies. Het hele ongeluk speelt zich opnieuw af. Van schrik doe ik mijn ogen open en ga rechtop in bed zitten. Ik veeg wat haar uit mijn gezicht en probeer mijn ademhaling weer onder controle te krijgen, wat amper lukt. Rillend van de kou stap ik uit bed en doe mijn raam dicht. Ik stap mijn bed weer in en ga liggen, de dekens trek ik hoog op en maak me zo klein mogelijk. In een foetus houding lig ik onder de dekens te rillen. Het gezicht van mijn moeder, de laatste paar seconden voordat ik het bij bewustzijn verloor spookt maar door mijn gedachten.. Herinneringen komen op, en ik glimlach aan hoe mijn moeder altijd was. Altijd vrolijk, altijd optimistisch. Ze is gestorven, door iets wat ze met liefde deed. Een glimlach komt op mijn gezicht als ik denk dat ik dat van haar over ga nemen, ik ga haar blij maken. Glimlachend sluit ik mijn ogen en val in een rustige slaap..

--
Hebben jullie echt niet iets uit heartland wat jullie er persé in willen hebben ? Ik heb nog wel een paar ideeën, maar ik wil die van jullie horen (: Soo, zet het in een reacties ^^. Anders ga ik gewoon niet verder Muahuaha, lol joke. ><