090

Zayn POV
Ik laat me in Liam’s armen vallen en de tranen stromen onophoudelijk over mijn wangen. Plots vult een schorre stem de kamer en ik herken haar stem uit duizenden. Ik maak me los uit Liam’s armen en ren naar haar toe. Ik pak haar hand en druk mijn lippen op die van haar. ‘’Babe,’’ is alles wat ik kan uitbrengen. Tranen stromen over mijn wangen, nu van geluk. Ik kruip op het bed en ga naast haar liggen. Ik sla mijn armen om haar heen en ze legt haar hoofd op mijn borst. Ik aai door haar haren heen. Plots gaat de deur open en komt een grijze man met een witte jas binnengelopen. ‘’Ze is wakker zie ik. Dat is een goed teken. We gaan haar nu onderzoeken, zo snel we iets weten brengen we jullie op de hoogte,’’ zegt hij. ik knik en laat mezelf uit het bed glijden. Ik druk mijn lippen nog snel op die van haar en kijk haar dan na als ze de kamer uitgereden wordt. ‘’Het komt wel goed,’’ zegt Liam bemoedigend. ‘’Ik hoop het,’’ mompel ik zachtjes. We lopen naar de wachtkamer en ik laat mezelf op één van de plastic stoeltjes zakken. Liam komt naast me zitten en ook Rebecca en Harry nemen plaats. De rest gaat weer naar huis toe, nadat we hebben beloofd ze op de hoogte te houden. Rebecca zit op Harry’s schoot met haar hoofd tegen zijn borst aan. Haar ogen zijn gesloten en Harry’s hand ligt op haar rug. Ik sta op en zenuwachtig loop ik heen en weer door de wachtkamer. Liam pakt mijn pols en duwt me terug op de stoel. ‘’Zayn gewoon rustig blijven, hier heeft Sharon ook niks aan,’’ zegt hij dwingend tegen me. Ik knik en blijf zitten, bijtend op mijn lip.
Als er na ongeveer twee uur eindelijk een dokter binnenkomt gelopen, sta ik direct op. Liam komt naast me staan en Harry en Rebecca achter me.’’ Jullie zijn vrienden van Sharon?’’ We knikken allemaal en ik kijk hem verwachtingsvol aan. ‘’Het gaat goed met haar. Wonder boven wonder heeft ze er niks aan overgehouden. We denken dat dit is gebeurd door stress. Heeft ze de laatste tijd stressvolle dingen gedaan?’’ ‘’Ze is pas geleden bevallen,’’ zeg ik voorzichtig. De dokter knikt en schrijft wat op. ‘’Dat kan een goede verklaring zijn. Precies weten we het ook niet. Als ze het gewoon rustig aan doet, komt ze er snel weer bovenop.’’ We bedanken de dokter en lopen naar haar kamer. Een last is van mijn schouders gevallen, ze komt er weer bovenop. Liam heeft de rest al op de hoogte gebracht en ik loop naar haar bed toe. Ik pak haar hand vast en staar in haar helderblauwe ogen. Ik wrijf met mijn duim over de rug van haar hand en kan mijn blik niet van haar afwenden.
Zo zitten we een tijdje, totdat Louis komt binnengelopen met Nathan op zijn armen. Meteen sta ik op en neem mijn kleine mannetje van hem over. ‘’Wij gaan allemaal,’’ deelt Liam mee. Ik knik en zie ze de kamer uitlopen. Alleen Sharon, Nathan en ik zijn er nog. Ik geef Nathan aan haar en de glinstering in haar ogen is weer terug. Ze speelt wat met hem wat een lief schaterlachje oplevert. Met een grote glimlach kijk ik toe. Ik kruip naast haar in het bed en zo liggen we, met z’n drieën.