022 - Cry on my shoulder

Liam POV
Ik sla mijn armen troostend om hem heen, hopend dat hij het niet erg vindt.
Blijkbaar vindt Niall het niet erg want hij kruipt juist dichter tegen me aan. Alsof hij vergeten is dat ik hem even heb gepest. De tranen stromen nog steeds over zijn gezicht. De tranen maken mijn shirt, -die ik nog steeds aanhad- doorweekt. Troostend aai ik over zijn rug. Dan duwt Niall zich van me af en kijkt me aan met zijn zielige betraande ogen. ‘Waarom doe je dit?’ Ik bijt even op mijn lip. ‘Gewoon.’ Ik haal mijn schouders op en zak voorzichtig weer terug.


Ik word wakker als ik de deur hoor kraken. De jongen met het streepjesshirt komt huilend binnen en op datzelfde moment komt Harry aangestrompeld om de jongen in zijn armen te nemen. ‘Het spijt me Harry, ik had je niet moeten slaan.’ Fluistert de jongen met het streepjesshirt in Harry’s oor. Hij fluistert zacht, maar ik kan het nog nét horen. ‘Het spijt mij ook, Louis.’ De jongen met het streepjesshirt heet dus Louis. Ze barsten allebei in tranen uit, het doet me pijn om hen zo te zien. Ik kijk nog even naar Niall die gewoon rustig door slaapt. Dan vallen mijn ogen weer dicht.


Ik crêpeer van de pijn, de wonden prikken. De pijn gaat al langzaam weg. Mijn ogen gaan naar Harry’s bed, waar Harry en Louis allebei op liggen. Harry ligt in Louis’ armen en hun vingers zijn verstrengeld in elkaar. Louis is blijkbaar ook net wakker geworden, of ik zie nu pas dat hij met Harry’s krullen speelt. Mijn ogen vallen wéér vanzelf dicht.

Ik loop op straat. De zon schijnt en het is warm. Ik loop in mijn short en blouse, met mijn Rayban erbij. Ik zie jongens die een blonde jongen in elkaar trappen. De jongens zijn mijn vrienden, en die blonde jongen is Niall. Ik ren er snel naartoe en ram de eerste jongen met een baseballvest aan, vol in zijn gezicht. De volgende jongen, ook een vriend van me, geef ik een knietje in zijn maag. Dan zie ik Niall hopeloos op de grond liggen. Ik neem hem in mijn armen en de tranen stromen over mijn gezicht. Ik leg mijn handen op zijn –nog- warme wangen. Ik controleer zijn hartslag, héél zwak. Niall opent zijn engelachtige blauwe ogen. Zijn ogen staan dof. Niall probeert zijn arm tegen mijn borst te leggen maar daarvoor heeft hij geen kracht . Hij blaast zijn laatste adem uit, terwijl ik hem voorzichtig op de grond leg. Ik kruip snikkend tegen zijn borst aan. Mijn hart is in duizend stukken gebroken.

Ik word schreeuwend wakker. Harry, Louis, en Niall kijken me allemaal verbaasd aan.
Ik bloos en duik weer terug onder de dekens.