Part twenty-two - happiness

'Jacob..' Ik vóélde hem bijna grijnzen. 'Wat is er?' Ik haalde diep adem, schokkerig, omdat hij me nog steeds kuste. 'Houd je meer van mij of van je roedel?' Zijn gekus hield even op. 'Ik houd van niemand meer dan van jou.' Zijn handen gleden naar mijn middel. Opnieuw kwam mijn adem in schokken. 'Maar je kunt hun bevelen niet weigeren.' In het donker schudde hij zijn hoofd. 'Dat heb ik je uitgelegd, Lills - het is een wolvending.' Ik knikte. 'Ik weet het.' Ik zuchtte. 'Maar toch.. Alleen wanneer je écht, écht van me houdt, ben ik de gelukkigste persoon op de wereld.' 'Waarom zijn wij toch zo onzeker? We hebben elkaar al duizenden keren verteld wat onze gevoelens voor elkaar zijn - en toch zijn we er niet zeker van of we de enige in het leven van de ander zijn.' Ik zweeg. Hij trok me dicht tegen zich aan. 'Lily Kendra Swan, ik houd van jou en niemand anders. Ik wil met niemand anders samen zijn. Ik wil de lippen van een ander niet op de mijne voelen. Ik verlang alleen naar jou. Ik zweer je dat ik er altijd voor je zal zijn, als een vriend en als je vriendje. Accepteer deze belofte, alsjeblieft, en ik zal altijd in je hart en in je hoofd leven.' Ik glimlachte. 'Dat doe je al, Jacob Black. En als het nog kan, houd ik het meest van jou. Ook al klinkt het heel cliché, ik kan niet zonder je leven, dat weet ik gewoon, iedere seconde dat we niet samen zijn brokkelt mijn hart af. Mijn leven is leeg zonder jou. Ik zal altijd aan je zijde staan. En ik accepteer je belofte.' Het voelde als een eed van trouw. Tevreden zuchtte ik. 'Jacob?' 'Ja?' 'Ik ben gelukkig.' Ik sloot mijn ogen en viel in slaap, met twee warme handen om mijn middel en een kus gedrukt op mijn lippen.