- Opdracht één

Met een grote glimlach neem ik een diepe hijs van mijn joint. Heerlijk. Met samengeknepen ogen blaas ik de grote hoeveelheid rook die in mijn mond zit uit. Ik zie Josh hoofdschuddend naar me kijken, waarna hij de fles Jack Daniels vastpakt en er een grote slok van neemt.
Caroline neemt de joint van me over en neemt ook een diepe hijs. Daarna geeft ze hem weer door aan Chloe. Die heeft het grote geluk dat ze het laatste trekje heeft. Dat is altijd het lekkerst. Ze gooit het restje van de joint op de grond en met de hak van haar schoen duwt ze het brandende puntje uit. We genieten van het effect dat het heerlijke spul geeft.
Wij – de meisjes – zitten aan de linkerkant van het grote kampvuur. De jongens genaamd Josh, Noah en Roy zitten aan de rechterkant.
In de tijd dat ik nog een onschuldig meisje was, was Josh mijn beste vriend. Alles deden we samen, tot ongeveer een jaar geleden. Ik ontdekte het wereldje van de drugs, alcohol en misdaden plegen. Ik vond het spannend en opwindend. Ik kwam steeds verder in het wereldje en langzaam verwaterde mijn contact met Josh. Hij heeft een paar keer aan mijn deur gestaan, vragend of ik weer met hem meekwam. Maar altijd wees ik het af, de deur gooide ik recht in zijn gezicht dicht. Maanden hoorde ik niks van hem.
Met mij ging het geweldig. Ik kwam in een clubje terecht. Het clubje waar ik op dit moment bij zit. Elke dag kwam ik laat in de avond pas thuis, soms kwam ik helemaal niet thuis. Ouders heb ik niet meer, ik zorg voor mezelf en ik heb er geen moeite mee.
Op een avond kwam ik stoned en dronken mijn huis binnen gestrompeld. Mijn hart stopte met kloppen toen ik zag wie er in mijn huis stond. Josh. Na maanden geen contact te hebben gehad stond hij daar opeens. En zo te zien was hij niet al te blij. Hij was woedend. Hij schreeuwde tegen me, sloeg me in mijn gezicht, vaak en hard. Hij had spijt dat hij bevriend met me was geraakt. Het laatste wat hij tegen me zei voordat hij mijn heus verliet was ‘Ik hoop dat je sterft aan dat spul.’ Mijn deur had hij dicht gegooid en hij was weggelopen. En ik, ik liet me op de bank zakken. Ik maakte me er niet druk om. Wat betekende Josh nou voor me? Hij WAS mijn beste vriend. Die tijd is nu voorbij.
Maar toen ik op een dag weer bij het clubje aan kwam lopen, stond hij daar opeens. Onze ruzie was maanden geleden. Ik had hem bijna uit mijn leven gewist. Vol trots stelden Roy, Noah, Caroline en Chloe me voor aan hem. Ik deed alsof ik hem voor het eerst in mijn leven zag. Ik schudde zijn hand kort, zei snel mijn naam en maakte een joint voor mezelf.
Wat deed hij hier? Nooit heb ik een antwoord op die vraag gekregen.
Op dit moment weet ik het ook nog steeds niet. Ik hoef het eerlijk gezegd ook niet te weten. Hij betekend niks meer voor me, als hij hier wilt zitten, prima. Zolang hij mij maar niet lastig valt. Niemand van ons clubje weet van ons verleden. Dat hij eigenlijk ooit mijn beste vriend was. Maar beiden vinden we het niet belangrijk om het ze te vertellen.
Ik pak mijn mobiel uit mijn zak en kijk naar de tijd. Ik schrik als ik zie dat het al bijna middernacht is. Ik moet maar eens vertrekken.
‘I have to go guys. I see you tomorrow.’ Ik geef iedereen een knuffel, behalve Josh. Op mijn hoge hakken loop ik wankelend weg. Met een ruk draai ik me om als iemand mijn pols vastpakt. Ik kijk recht in de ogen van Josh.
‘We need to talk’ zegt hij dwingend. Ik kijk hem met een opgetrokken wenkbrauw aan. Met een grote zwaai van mijn arm verdwijnt zijn hand om mijn pols vandaan.
‘I don’t wanna talk to you. We were best friends. Now you’re just someone I used to hang out with.’ Ik draai me om en loop weg. Richting mijn huis waar ik nog een jointje voor mezelf zal gaan maken. Gewoon omdat ik het verdien.