PP - 18

De morgen kwam veel te vroeg. Ze werden gewekt door de ondertussen gekende discussie tussen Berend en Pieter. Ze hadden geen van beide zin om op te staan. Waarom zouden ze ook? Als Pieter en Berend aan het ruziën waren betekende dat dat ze er weer op uit trokken. Eten zou er dus niet op tafel staan. Anne nestelde zich nog eens extra in zijn armen. Ze had van haar leven nog nooit zo zalig geslapen. Niemand kwam hen storen. Het werd de mooiste dag van haar leven. Jonas liet haar geen moment los en zij hem ook niet. Het was al na middernacht toen Jonas zijn handen terugtrok:
“Ik heb niemand horen terugkomen!” schrok hij. De romantische stemming was meteen verdwenen en ze rende naar buiten. Lena en de kinderen zaten doodstil aan het vuur. De mannen waren nog steeds niet terug. Dit was niet normaal meer. Bert liep naar haar toe. “Waar blijven ze toch?” snikte hij. Anne kon geen antwoord geven. Haar keel werd door bezorgdheid dichtgeknepen.
“Ik ga hen zoeken”, besloot Jonas