--08--

Met een schok kwam ik overeind. Oh god, het was maar een droom. Ik had meestal niet van die levensechte dromen, maar dit zag er echt heel echt uit. Ik probeerde me de droom te herinneren. Maar dat lukte niet.
'Hoi Maud, je bent vast al wakker!'
Ik draaide me naar Maud om.
'Maud?'
God! Maud was weg! Ik keek op het horloge dat aan de tent hing. 4 uur. Sliep Maud dan meestal? Ja. Volgens mij wel. Ik knipte een klein lampje aan dan maar net genoeg licht gaf om iets van 30 cm afstand te zien en zocht mijn mobiel. Ik hoopte dat Maud die bij zich had.
Toen ik hem eindelijk gevonden had tikte ik Maud's nummer in. Die wist ik immidels uit m'n hoofd.
'Tuuut, tuuut, tuuut, tuuut'.
'Godver. Neem nou op. Maud. Neem op. Alsjeblieft!'
'Tuuut, tuuut, tuuut, tuuut, DIt is de voicemail van Maud. Hard voor je dat ik niet opneem, maar probeer lekker de huistelefoon of bel iemand anders. Doei'.
Daar had ik ook wat aan. Ik sloeg de slaapzak, die ik had opengeritst, van me af en deed mijn laarzen aan. Toen ritste ik de tent over en liep ik de openplek af.
'Maud?'
Hier was ze dus niet. Wacht eens! Misschien was ze bij het toiletgebouw! Ik rende erheen en zag geen licht branden in 't gebouw. Vreemd. Ik trok de deur open en stapte naar binnen.
'Maud? Maud!'
Nada. Noppes. Bijna in paniek rende ik het gebouw weer uit. Waar zou ze toch zijn? Ik liep het gebouw weer uit.

'Haai, ben jij niet die Samia?'
'Samira'.
'Zoek je wat?'
'Ja'.
Ik keek omhoog, recht in een paar ogen. In de ogen van de blonde jongen, Tom.