(3) AdoptieBureau

We waren bijna doof toen we in Brussel aankwamen, maar het was niet zo erg, behalve voor Johannes die geen fan was van TH. 'Wat ga je nu doen?' vroeg hij toen hij geparkeerd stond. Sarah rolde met haar ogen. 'Blijven zitten' zei ze sarcastisch. 'Kom mee.' Ze trok mij en johannes mee naar het adoptiebureau. Ze was 1 brok energie, de vrouwen aan hun bureau's keken verbaast op toen wij drie kwamen binnenlopen. Sarah liep naar een van de bureau's. 'Hallo daar, Mevrouw.' zei ze glimlachend. 'Mijn vriendin en ik zouden graag wat inlichtingen krijgen.' Ik glimlachte schuchter. ze keek ons streng aan over haar brilglazen die te op haar neus stonden. 'U lijkt me te jong om te adopteren en te oud om geadopteerd te worden.' mompelde ze, waarna ze zich weer over haar papieren boog. Sarah kwam terug met een beteuterd gezichtje. Normaal gaf ze niet zo snel op, ik zou niet snel opgeven. 'Ik probeer wel.' mompelde ik zacht. 'Goedemiddag Mevrouw, ik heb een klein vraagje.' zei ik snel. Johannes kwam achter me staan voor de morele steun. De vrouw knikte. 'Ik ben geadopteerd, volgens mijn euhm..adoptiemoeder via dit bureau. Ik zou graag mijn biologische ouders zoeken.' zei ik. Ze keek me even aan. 'In dit bureau, zeker?' vroeg ze kortaf. Ik knikte. 'Naam.' 'Zora Verbist.' zei ik snel. ze tikte het in op de computer. 'Je bent nu..16?' vroeg ze. Ik knikte weer. Haar gezicht werd zachter. 'Ik kan je daarover geen info geven, meisje. Hier staat duidelijk dat de biologische moeder niet wil dat haar gegevens aan jou doorgegeven worden.' ik slikte. 'Hoezo? Volgens de wet mag een kind toch weten wie de biologische ouders zijn?' vroeg Johannes verbaast. 'Sinds wanneer doe jij rechten?' siste Sarah hem verbaast toe, hij negeerde haar. Ik was blij dat hij het voor me opnam, maar de brouw zou het niet toelaten, zelf al kwam ik aan een brief van de koning of zo.