31/01/2012

31/01/2012
Mijn Beste Steun en Toeverlaat,

Vandaag had ik weer eens een aanavaring met een leraar. Ik was weer iets later wakker geworden dan normaal het plan was. Xan was natuurlijk al vertrokken, dat neen mik hem niet kwalijk. Maar ik kwam dus hijgend het klaslokaal binnengestormd, net op tijd en gelukkig het juiste. De leraar keek me verstoord aan. “Moeten we niet meer kloppen?” vroeg hij. “Sorry meneer,” antwoordde ik toen uit beleefdheid. Ik wou toen naar mijn plaats lopen maar hij hield me tegen. Vanaf toen wist ik al dat ik ging verliezen. “Waar is je briefje?” vroeg hij. “Niet gaan halen meneer, maar technisch gezien ben ik nog niet te laat, het is bij mij net 8u35 ziet u?” “Dus u vind dat u op tijd bent.” Ik voelde dat hij zijn geduld aan het verliezen was maar ik probeerde de discussie toch nog te winnen. “Ja meneer,” antwoordde ik dan ook uiterst beleefd. “Iedereen heeft nog maar net zijn spullen gepakt, dat wil toch zeggen dat ik maar enkle seconden te laat was.” “Mevrouw Lauwers, het is nu geen tijd om grapjes te maken.” “Maar ik maak geen grapje!” onderbrak ik hem. “En nu is het genoeg! U bent te laat en dus haal je een briefje!” “Maar meneer…” Hij trok zijn wenkbrauwen op en nog nasputterend gaf ik uiteindelijk toch toe. Je vraag je waarschijnlijk af waarom ik niet gewoon direct een briefje ben gaan halen. Wel ik ben al een aantal keer te laat gekomen en als je zoveel keer te laat bent moet je een week lang al om 8u op school zijn. En daar had ik dus geen zin in. Uiteindelijk ben ik toch maar een briefje gaan halen, anders moest ik weer nablijven. En dan had ik waarschijnlijk een ergere straf gekregen, want zoveel keer nablijven is erger dan zoveel keer te laat komen, snap je? En nu moet ik volgende week dus elke dag om 8u op school zijn. Xan heeft beloofd om me te vergezellen. Isn’t he sweet? Ik voel gewoon dat het iets ga worden! Misschien zelfs voor de veertiende. Maar dat zien we nog wel. Voorlopig zijn we nog gewoon goede vrienden. Al maken El, Matt, Simon en Lis constant grapjes over hoe lang het nog gaat duren. Volgens mij hebben ze daarover al onderling gewed. Pfff, losers. Maar goed, waarschijnlijk had ik hetzelfde gedaan in hun plaats. Mijn jongleren-op-een-eenwieler-doel is langzamerhand wel aan het lukken. Ik kan rijden en drie keer mijn balletjes gooien voor ze uit mijn handen vallen. Maar voor mij is dat al een heuse prestatie. Ik ben momenteel bezig met een tekening van mezelf terwijl ik in een wei vol bloemetjes lig. Het is eigenlijk een tekening om mijn gevoelens op kwijt te spelen snap je? Ik leef momenteel namelijk op wolkjes door het gedoe met Xan. En de tekening geeft een dromerig gevoel als je begrijpt wat ik bedoel. Misschien ga ik wel filosofie studeren later. Als ik er niet doorgeraak bij de kusntacademie. Alhoewel ik nog niet zeker weet of ik van mijn tekenkunst mijn beroep wil maken. Misschien wordt ik wel verpleegster. Maar dat zijn zorgen voor later. Nu ga ik gewoon genieten van het nu. Van Xan bijvoorbeeld. En het feit dat mijn liefde misschien eindelijk wordt beantwoord. Spannend hè? Vind ik ook. Er hangt de laatse tijd wel erg veel liefde in de lucht. Sam heeft namelijk gevraagd naar het nummer van El en dat wil toch iets zeggen? Ze zouden alleszins een prachtig koppel vormen. De alternatieve Sam met zijn schilder- en fotografiekunst en de altijd-op-wortel-kauwende El die altijd alles op zich af laat komen en zeer rustig door het leven gaat. Cupido slooft zich uit. Waarschijnlijk te weinig werk verricht dezer dagen ofzo. Of misschien heeft hij liefdsverdriet en probeert hij dat te verhelpen door andere mensen gelukkig te maken. Of hij heeft zelf een geliefde gevonden en wilt dat met iedereen delen. Dat kan natuurlijk ook altijd. Mam heeft een nieuwe vriend. Het is allemaal nog pril maar het lijkt me wel een toffe man. Hij is anders dan pap maar eigenlijk toch weer niet. Zijn uiterlijk is volledig anders, dat wel, maar bepaalde karaktertrekjes vind ik ook bij pap terug. Zo is hij sterk tegen roken, heeft hij goede humor en is romantisch aangelegd. Maar tegelijkertijd is hij toch anders dan pap. Hij is losser, creatiever en eerlijk gezegd, hij past goed bij mam en ik weet zeker dat hij haar gelukkig gaat maken. Nu moet enkel pap nog iemand vinden en dan is iedereen blij. De nieuwe vriend (ik geloof dat hij Tom heet maar het kan ook Tim zijn of misschien wel Wim, ik ben niet zo goed met namen) heeft ook een zoon. Hij heet Elias en hij is meer een Sam-type. Volgens mij gaan die twee nog beste vrienden worden. Let op mijn woorden. Elias is namelijk ook een grote fan van fotografie. Hij heeft mij al gevraagd of ik eens zou willen poseren. Hij moet namelijk portretfoto’s maken als opdracht voor school. Hij studeert al aan de universiteit of hogeschool, waar je ook fotografie kunt doen. En die portretten maken is zijn eerste grote opdracht. Ik heb maar toegestemd, het lijkt me wel spannend zo. Maar nu ga ik slapen anders ben ik morgen een wrak! Ciao.