(1)Meet mee; my story

Adoptie. ik was geadopteerd uit Duitsland. Daar denk je niet aan, als ik een andere huidskleur had of er niet altijd bij scheen te horen, dan zou het misschien in me opgekomen zijn, maar nu... ik had gewoon gedacht dat ik verschrikkelijk veel pech had om in dit gezin geboren te worden. NIet dus. Ergens een opluchting, maar nog veel meer...woede. Doordat iemand geen zin meer had in een nieuw kind, had ik dit allemaal moeten ondergaan, 16 jaar...
Mijn stoppen waren doorgeslagen, om een of andere reden had ik het opvliegende karakter van mijn stiefvader gedeeltelijk overgekregen. Gelukkig was ik genoeg mezelf om me in de hand te houden. Maar ik zou er niet gebleven zijn, ik pakte meteen mijn koffers en vertrok. In eerste instantie wist ik niet waarheen, maar ik hoopte op vrienden. Bij Sarah mocht in een paar nachten slapen, maar veel langer zou ook niet haalbaar zijn. Samen met haar zusje woonde ze bij haar oom in. Haar vader had hen in de steek gelaten toen haar zusje geboren was, haar moeder zat nu voor de 4de keer in de Rehab of zo. Mijn "moeder" had de politie erop uitgestuurd me terug te halen, alsof ze me gemist had. Ik ging braaf met de twee agenten mee, maar liet het meeste van mijn spullen bij Sarah staan. Kwestie van niet te veel te moeten verslepen de volgende keer.
"Thuis" moest ik een paar papieren invullen maar verder had ik geen problemen De mannen waren nog maar een paar minuten weg, of ik stond weer bij de deur.
"Ik ga weg, stuur je ze weer op me afstuurt, vind ik wel een andere manier om ze te ontsnappen, desnoods spring ik van een brug of zo." mompelde ik voor ik vertrok. Ik sloeg de deur hard toe, ergens in de hoop dat het haar of hem zou irriteren. Dat is het laatste dat ik tegen haar heb gezegd, tot nu toe nog, maar ik denk niet dat ik er veranderingen in ga brengen.