|004|

Ik wordt wakker doordat er een 11 jarig meisje genaamd Catherine staat te schreeuwen dat ze honger heeft. ’Kun je niet voor een keer je kwebbel houden? Ik wordt doof’ mompel ik nog wat slaperig. Ik sla me handen voor me oren en ga recht op zitten. ‘Stel je niet zo aan zeg!’ siste ze naar me. ‘Ik stel me niet aan!’ wierp ik terug. Ik stond op en liep naar me zusje toe.
‘Doe je wel’
‘Nietus’
‘Wellus’
‘Nietus’
‘Wellus’
‘Doe ik niet!’ zei ik kwaad terug.
‘Dames hou op met deze discussie!’ zei ma en kwam tussen ons staan. ‘Sorry mam’ zei ik zacht en keek naar de grond. ’Het is al goed lieverd’ en ze aait me even over me hoofd. ‘Pff! En toch is ze een aanstelster’ zei Cath verontwaardigd. ‘Catherine!’ zei ma bestraffend. Ze keek naar beneden. ‘Sorry mamma’ zei ze zacht. ‘het is al goed’ zegt ma tegen haar. Cath klaart direct op als ze dat hoort. Ma gaat wat eten maken voor iedereen. Pap pakt de laatste spullen in. ‘Ontbeid klaar!’ roep ma vanuit de keuken. Ik loop er heen en neem een stuk brood met pasta. ‘Dankje ma’ ze glimlacht even naar me en gaat daarna verder met waar ze mee bezig was. Pap pakt zo ook een paar stukken brood, als hij die op heeft bedankt hij ma ook. ‘Bedankt voor het eten Elysha’ en geeft haar een kus op het wang. Als alles op is en afgewassen en ingepakt is vertrekken we naar de auto. We stappen in de auto en de reis begint.

Tijdens de reis was het niet bepaald stil, het was juist druk en gezellie. Ma en pa waren allerlei dingen aan het bepraten met elkaar. als ze niet tegen elkaar praten, waren ze bezig met tegen ons aan te praten. En dat ging dan vooral over ons nieuwe plekje, wat daar te doen was, de school waar we heen moesten en natuurlijk kon haar werk niet vergeten worden. De reis was nogal lang, dus deden Catherine en ik spelletjes, we praten, lachten, gaven commentaar en luisterden muziek. Cath was ook een keer in slaap gevallen voor 3 uurtjes. We stopten regelmatig om even uit te rusten en om wat beweging te krijgen.