9. | The Present

’Dan moet je mee naar beneden, daar staat je cadeau.’ Mijn moeder kijkt me blij aan. Ik zucht en doe de deur verder open. Ik loop zonder nog iets te zeggen langs mijn moeder naar beneden. Als ik beneden ben gaat de deur open en zie ik mijn vader binnen komen met een puppy in zijn armen. ’Je moeder en ik dachten dat je dit wel leuk zou vinden, een nieuwe hond.’ Ik kijk mijn ouders ongelovig aan. ’Jullie dachten, laten we nog een hond kopen zodat Maithe zich misschien niet eenzaam voelt als wij er niet zijn!’ Ik kijk ze allebei nog een keer boos aan en stamp dan naar boven gevolgd door Rocco, die in de gang toe keek. Ik loop mijn kamer in en, als Rocco ook binnen is, smijt ik de deur met een harde klap dicht. Ik doe de deur op slot en ga op mijn bed zitten. Rocco komt naast me zitten en legt zijn hoofd op mijn schoot. Ik aai over zijn hoofd terwijl ik mijn tranen probeer in te houden en naar de TV kijk. Na een tijdje hoor ik voetstappen op de trap. Niet veel later hoor ik iemand op mijn deur kloppen. ’Eline, toen nou, zo bedoelen we het helemaal niet.’ Ik zucht en blijf zitten waar ik zit. Mijn moeder zegt nog een aantal dingen en klopt een paar keer op de deur, maar ik geef geen kik. Na een tijdje geeft ze het maar op en loopt de trap weer af. Ik sta op en loop naar de badkamer, ik kleed me om en loop dan weer naar mijn kamer. Ik loop naar mijn deur op het licht uit. Ik wil net het licht uit doen totdat ik iets bij de deur hoor. Ik haal mijn deur van het slot af en doe hem voorzichtig open. Ik voel iets bij mijn voeten en kijk naar beneden. Ik zie de pup die mijn ouders voor me hebben gekocht aan mijn benen ruiken. Ik pak hem voorzichtig op, eigenlijk is het wel een schatje! Ik zet hem weer neer en hij loopt vrolijk mijn kamer binnen. Ik doe de deur weer dicht, op slot en ik doe het licht uit. De pup is ondertussen bij Rocco op het bed gaan liggen. Ik ga onder mijn bed liggen, bij mijn twee hondjes en ik val vrijwel meteen in slaap.
[volgende morgen]