Knives

Ik liep snel naar binnen en schudde mijn hoofd.
'Je ziet spoken, Lil,' zei ik hardop tegen mezelf. Ik had vast te weinig geslapen. Of ik had te weinig chocola gegeten toen ik dacht aan vanochtend. Bah, chocola, als ik nu ergens geen zin in had, was het wel chocola. Iedereen schijnt altijd maar blij van dat spul te worden. Ik niet. Na een paar happen ben ik misselijk en voel ik me dik. Dat heb ik echt alleen maar bij chocola. Ik ging maar snel naar bed. Ik had geen zin in verdere nutteloze gedachten.
De volgende ochtend werd ik vermoeid wakker. Alweer, maar dit keer wist ik waar het aan lag. In mijn droom werd ik achtervolgd. Net toen het ding of de persoon op me sprong, schrok ik wakker. Het was toen een uur of 5 en daarna was het met veel moeite gelukt om nog een kwartiertje te slapen.

'Wow! Je bent haast bleker dan de Cullens,' was de eerste opmerking van Marloes toen ze naast me in de auto stapte.
'Great,' mompelde ik en trapte het gaspedaal in.
'Ik moet je trouwens iets vertellen!' zei Marloes. Ze was echt hyperactief en ongelofelijk vrolijk.
'Nou, vertel.'
'Ik heb een date met Edward!' piepte ze. Ik grijnsde. Mooi.
'Gefeliciteerd. Wat gaan jullie eigenlijk doen?' vroeg ik luchtig.
'Edward zei dat hij niet zo van de drukte houdt en een heel mooi plekje in het bos wist.'
'Tussen de bloemetjes en de bijtjes.'
'Bijen? Liever niet. Die steken.'
'Ja, messen ook.'
'Waar sloeg dat op?' vroeg Marloes verbaasd.
'Weet ik veel, ik moest ineens aan iets scherps denken.' Dat was waar en ik wist niet waarom. Slapeloosheid is niet goed voor me. Eerst een jetlag, daar bovenop een nachtmerrie. Zo kom ik er toch nooit meer uit?
Gelukkig was het morgen zaterdag en kon ik uitslapen. Ik ging dan 's avonds wel joggen...