Voorspelling komt uit? - 116

“En ik een trouwe onderdaan van de vuurnatie”, zuchtte ik. Ik keek haar aan. “Maar we zijn zussen, in het geheim misschien, maar dat mogen we niet vergeten.”
“Natuurlijk niet. Als we alleen zijn ben ik voor jou nog steeds Keylina. Maar voor jou alleen.”
“En Yle en Diana en jullie ouders dan?”, vroeg Yue verbaasd.
“Mam en pap gaan terug naar huis, naar de vuurnatie”, zei Keylina zacht. “En de anderen hier zullen zich moeten inhouden. Als we alleen zijn maakt het niet zo veel uit, maar zeker als er anderen in de buurt zijn moeten ze oppassen.”
“Het kan niet anders hé?”, vroeg Yue.
“Nee”, zeiden Keylina en ik tegelijk.
“Ik ga die brief schrijven”, zei Keylina. Ze wilde naar de deur lopen om zich door een wachter naar haar kamer te laten brengen, maar Yue hield haar tegen.
“Keylina!” Verbaasd draaide Keylina zich om. “Ik, kom je terug als je die brief geschreven hebt? We hebben je nog nodig.”
“Natuurlijk”, stemde Keylina in.
“En… Nou ja, het is misschien wat laat, maar je bent vrij”, fluisterde Yue. Ik zag Keylina razendsnel denken.
“Ben je zeker?”, vroeg ze streng.
“Ja, ik vertrouw je”, fluisterde Yue.
“Daar gaat het nu niet om, Yue”, zei Keylina zacht. “Maar ik ben nu weer prinses Azulena. Als je me nu vrijlaat wil dat zeggen dat ik – ze aarzelde even en wierp een kort blik op mij – en Lizzie je gevangen moeten nemen.” Yue schrok even, maar boog toen haar hoofd.
“Doe dat dan maar”, fluisterde ze. “Maar laat me alsjeblieft eerst even met mijn familie praten.”
“Wij vertrouwen jou ook, Yue”, zei prinses Azulena. “Je blijft gewoon steeds bij een van ons beiden in de buurt, goed? Enkel moeten we ’s nachts je kamer op slot doen.”
“Goed dan”, ging Yue aarzelend akkoord. Ik sloeg mijn arm om haar heen, maar ze weerde me af. “Prinses Azulena, zou u even een paar wachters binnen willen roepen?” Keylina knikte en liep naar de deur.
“Prinses Yue vraagt jullie binnen te komen”, zei ze uit de hoogte. De wachters keken haar kwaad aan terwijl ze binnenkwamen. Yue stond op.