--06--

*PLOFF*
Ik voelde een stekende pijn en vlug stond ik op. Ik negeerde de pijn en liep ferm naar de tent. Helaas. Een aantal mensen had het al gezien.
'Gaat het?'
'Ja, gaat wel?'
'Ja het gaat wel', zei ik en ik liep het paadje af.

'Aaaahh!'reageerde Samira toen ik verteld had over mijn val.
'Jep'.
Ik kreunde, want ik was net gaan liggen.
'Het is zo weer over hoor', zei Samira,'Wedden dat het morgen weer over is?'
'Oké, dan moet je morgen met een onbekende jongen praten op 't strand!'
'Gaan we naar 't strand?!'
'Ja!'
'Great!'
Ik klopte wat zand van mijn schoenen en zette ze in de hoek.
'Vond jij 't eten eigenlijk lekker?'
'Ehm... Jij?'
'Nou, thuis is het lekkerder!'
'Ja! Maar het viel opzich wel mee toch?'
Samira mompelde wat. Volgens mij vond ze het helemaal niks, maar wilde ze het niet zeggen. Nou ja. Mij maakte het niet uit. Dat was haar probleem.
'Zullen we de camping verkennen?'
'Oké', zei ik, hoewel ik er niet heel veel zin in had.
Maar misschien zagen we wat leuke mensen.

'O god, sommige veldjes staan echt helemaal vol!'
'Ja'.
We liepen over een duinheuveltje, we waren immers in Texel, en er hoopte zich allemaal zand op in mijn schoenen. Verderop waren allemaal tentjes te zien die zo close op elkaar stonden dat ik me afvroeg of ze wel privacy hadden. Stel je voor dat je buiten at, waar eigenlijk nauwlijks plaats voor was, en er viel per ongeluk wat uit je mond of je kwijlt wat of weet ik veel. Dan zag iedereen het! Lekker dan. Leuk als er een leuk iemand naast je stond.
'Zullen we dat veldje maar overslaan?'vroeg ik.
'Hmm. Oké'.

Op de terugweg kwamen we een groepje jongens en meisjes tegen. Ongeveer van onze leeftijd schatte ik.
'Haai' zei ik en liep rood aan.
'Haai, ben je hier pas?'
Een grote jongen met warrig blond haar keek me aan.
'Zij is er ook nog!'
Ik keek naar Samira die ook rood werd. Ze keek weg.
'Aha, verlegen kindjes dus'.
Het meisje sprak het een beetje kattig en ik vond haar gelijk niet aardig.
'Waar staan jullie?'vroeg de grote blonde.
'Ehh, daar ergens, achterdie heuveltjes. En jullie?'
Iedereen praatte door elkaar, dus uiteindelijk had ik er niet veel aan. 'Gezellig?'
'Ja, hè zussie?'
De blonde jongen trok het kattige meisje naar zich toe en gaf haar een knuffel.
'Ik ben trouwens Tom en dat is Karin'.
'Ik ben Maud'.
'En ik ben Samira'.
Ha. Samira was back! Ik dacht al. Meestal was zei de stoerst van de twee. Ik zou zo wel vragen wat er aan de hand was. Er waren nog 3 andere mensen. Kiki, Jesper en Storm. Maar daar kwam ik later pas achter.