Chapitre 3 -

Mijn man was geweldig en ik was zwanger van mijn vierde kind. Mijn oudste dochter was een ware engel en Louis wou haar altijd maar verwennen en verwennen. Ik echter, wou dat ze als een normaal meisje opgroeide en nodigde kinderen uit arbeidsbuurten uit om met haar te dineren. Ik moedigde haar aan om haar speelgoed aan hen weg te geven en ik gaf de arme kindjes ook regelmatig de kleren van mijn kinderen. Zo wist Marie-Therese opgroeien als een vriendelijke, buitengewoon aardige en rechtvaardige jongedame, in tegenstelling tot de vele prinsessen van Bourbon. We wandelden de hele dag lang in de tuinen, speelden met de dieren en ik leerde Marie-Therese het echte leven, die verre van koninklijk was, maar natuurlijk.

Wie het ook mocht zijn geweest die de leugens verspreid had, bereikte zijn zin. Ik leefde in een waas die dagen. We stuurden de hele familie weg, want ze liepen te veel gevaar. Die nacht wachtten we. Waarop, was nog niet bekend, maar we wisten het diep in ons binnenste wat er op het punt stond te komen, alleen had ik het moment waarop ik mijn Schepper zou ontmoeten helemaal anders voorgesteld. Namelijk nadat mijn overgrootkinderen werden geboren.
Het lawaai werd steeds luider, er werd op de deuren gebonsd en geschreeuwd. De dauphin begon te huilen. Ik kalmeerde hem, gaf hem over aan zijn min en stond op. Langzaam en gereserveerd liep ik naar het balkon en opende geruisloos de deuren en bleef even staan. Dan waagde ik een stap naar voren en kwam uiteindelijk aan de leuning en keek neer op de woedende menigte. Dat ze geloofden dat ik echt zoiets absurds zoals ‘Qu’ils mangent de la brioche.’ in staat was te zeggen!
Ze zagen mij, begonnen nog luider te roepen, totdat ik me voor hen boog. Opeens werd alles zo stil als de nacht en ik hees me weer overeind. Het duurde niet lang voor het lawaai alweer begon en ik ging naar binnen.
Niemand sprak. Niemand zei een woord. We sliepen niet, we deden alsof we ons ontbijt nuttigden, we waren veel te beheerst dat het onmogelijk leek. Ik voelde me net een slechte actrice, hoewel geen enkele actrice de emoties die ik toen gevoeld had niet zou kunnen naspelen.