Chapter 023

Het was telkens zo frustrerend, dacht ik dat ik Niall van zijn stuk had afgebracht, bracht hij mij weer van mijn stuk. Net zo als bij de douche, god ik werd nog steeds rood als ik er aan dacht.
Maar goed, ik moest maar gewoon verder he, niet te veel aan Niall denken.
Als dat nou eens kon, maar ja dat kon niet want ik zat in 1 kamer met Niall. Jammer, daar gaat mijn plan.
Lauren? Did you find the bread?' riep hij. 'Yeah yeah, sure' riep ik terug. Ik had nog helemaal geen brood gevonden, ik was te druk bezig met aan Niall en mijn faal denken.
Als een gek keek ik de stapel door, en helemaal bovenaan lag het brood.
Daar kwam ik dus nooit bij met mijn 1.60 hoe moet ik dit nou weer doen?
Aan Niall vragen dan maar. 'Niall, could you please help me?' vroeg ik hem. Ik hou daar niet van, dan ben je net zo'n hulpeloos babytje en dat was ik allang niet meer.
'Sure, I'd love to help you, little girl' zei Niall grijnzend.
Oke, ik was klein maar toch niet zo klein? Zelf was hij ook niet lang, ik wist het zeker. Misschien 10 cm ofzo? En in een keer zomaar uit het niets spring ik op zijn rug en begin hem te kietelen.
'So, whatca sayin' Irish leprechaun? You're little to, and I'm bigger than you, for now' zei ik grijnzend. Had ik hem even tuk.
Niall lag al half op de grond, hij probeerde zich nog staande te houden maar ik ging toch door met kietelen.
Hij lag nou op de grond en ik grijnsde met een glimlach van oor tot oor.
Eindelijk had ik hem te pakken, dat deed ik graag bij mensen die ik mocht. Opeens was Niall zijn gezicht heel dichtbij.
'Lauren' zei Niall en zijn adem schokte.

so, guys what do you think?
to quick? because i can change every little detail.
nja, of ik het ga doen is de vraag he? ^^