~013

William start de auto en we rijden weg. Een stek van angst en verdriet overlapt me. Ik zucht. “Wat is er, Little Bear?” vraagt William. Ik kan hem moeilijk gaan vertellen dat ik bang voor hem ben. “Niks, ik ben gewoon moe.” verzin ik daarom maar. “Oh, gelukkig! Dan zoeken we gauw een plek om te slapen.” verzucht hij. Hij weet dondersgoed dat ik bang voor hem ben. Hij houdt van het gevoel van macht. En hij heeft me zeker in zijn macht, dat weet hij. Des te meer reden voor mij om bang voor hem te zijn. Ik kijk naar hem. Zijn blonde krullen springen vrolijk op en neer als de auto schud. Zijn heldere groene ogen staan serieus en op de weg gericht. Ik kijk naar zijn lippen. Zijn perfecte lippen. Mijn buik kriebelt, maar ik onderdruk het. Ik kan niet voor hem vallen. Niet weer. De auto hobbelt wat heen en weer terwijl ik merk dat ik ook echt moe ben. Dan vallen mijn ook dicht en zink ik in een diepe slaap.

“Wake-up Little Bear, we zijn er!” fluisterd William terwijl hij in mijn zij port. Met een gilletje schiet ik overeind. Hij weet dat ik daar niet tegen kan! Een grijns verschijnt op zijn gezicht. Dan drukt hij zijn lippen op de mijne. “Ik heb je gemist.” beaamt hij uiteindelijk. Ik zwijg. Uiteindelijk opent hij de deur en loopt naar mijn kant toe, om daar galant de deur voor me te openen. “Alstublieft mevrouw, verder nog wensen?” grinnikt hij. Ik glimlacht. “Nee dankuwel, alles is prima.” grinnik ik. We lopen richting de ingang van een hotel en checken in. Dan stappen we in de lift om naar onze kamer op de 4e etage te gaan. Daar aangekomen dumpen we onze spullen op bed en drukken we de tv aan. Engels, natuurlijk. Ik besluit dat ik geen zin heb in nieuws en klim over William heen om de afstandsbediening te stelen. “Ik dacht het niet!” grijnst hij terwijl hij de afstandsbediening omhoog houdt “Vraag het eerst lief.” “Lieve, allerliefste William, zou ik heel misschien alsjeblieft de afstandsbediening mogen?” zeg ik met mijn zoetste stemmetje terwijl ik met mijn ogen knipper. “Aww, hoe kan ik dat weerstaan?” zucht hij terwijl hij de afstandsbediening aan mij geeft. “Yaay!” gil ik enthousiast. Ik vraag me af waar ik eigenlijk wel zin in heb, en besluit om wat muziek te luisterend, dus zap ik naar MTV, wat ze gelukkig wel hebben in Engeland. Verkeerde keus, besef ik wanneer de kamer gevuld wordt met vrolijke klanken terwijl er op het scherm vijf knappe jongens en daarna een close-up van de hele knappe blonde jongen verschijnen. Snel zap ik weg terwijl ik William angstig aan kijk. Hij staat op met zijn hand in de lucht. Ik knijp mijn ogen stijf dicht. Dan hoor ik een zucht en een luide knal. Daarna slaat de deur dicht en is het stil. Ik open mijn ogen en zie de bloemenvaas die op tafel stond in stukken op de vloer liggen. Hij heeft me gespaard! William heeft me gespaard! Ik zucht opgelucht. Nadat ik de vaas heb opgeruimd vind ik dat het al laat genoeg is om in bed te kruipen. Hopelijk is William niet te kwaad. Morgen weer een dag.