17. | We're Just Friends!

’Zo daar zitten we dan.’ merkt Eline na een tijdje op. ’Ja, Vind je het erg dat ik je haar niet op eet?’ Vraag Tom. Eline Kijkt Tom vragend aan. ’Jouw haar zat in mijn ijsje.’ ’Gatver, haar het er uit!’ ’Het is er al uit.’ ’Ook uit mijn haar?’ Tom knikt en eet zijn ijsje verder op. Ik kijk naar Elle. Ze is eigenlijk best mooi met haar zwarte haren met rode plukjes. ’Ik heb geen zin meer in mijn ijsje.’ zegt Eline. ’Waarom nam je dan ook twee bolletjes.’ Tom kijkt Eline hoofdschuddend aan. ’Kon niet kiezen tussen die twee smaken, wil jij hem misschien?’ Tom knikt, pakt haar ijsje en eet hem op. ’Wat gaan we nu doen?’ Iedereen kijkt Gustav aan en haalt zijn schouders op. ’We kunnen een stukje gaan wandelen.’ stelt Say voor. Elle gaat van mijn schoot af en ik sta op. ’Welke kant op?’ Vraagt Georg. ’Richting het park!’ Iedereen stemt in met het voorstel van Eline. We lopen naar het park, onderweg komt Tom naast me lopen en houdt me een beetje tegen zodat we wat van de groep aflopen. ’Ik zag je wel naar Elle kijken, wanneer ga je het haar nou vertellen.’ ’Tom, ik ben niet verliefd op haar oké. We zijn gewoon goede vrienden meer niet.’ lieg ik. Ik ben er achtergekomen dat ik verliefd op haar ben. Met de tour had ik haar zo gemist en toen ik haar voor de deur zag staan voelde ik allemaal vlinders in mijn buik, maar ik ga het niet toe geven aan Tom, nog niet. ’Wat jij wilt, maar tijdens de tour had je het wel vaak over haar.’ Ik rol met mijn ogen en zucht hard. ’Tom houd er gewoon over op oke’ Tom steekt lachend zijn handen in de lucht en gaat naast Eline en Georg lopen.