|002|

‘ Catherine en Amaya, we hebben nieuws.’ Begon hij. Ik wachtte gespannen af, dit kon geen goed nieuws wezen. ‘ Ma heeft een nieuwe baan aangeboden gekregen en dat is heel ergens anders, dus zullen wij moeten verhuizen’ zei hij. Ik liet het even bezakken. Verhuizen? Zei hij nou echt verhuizen!? Ik wil niet verhuizen! Ik wil niet iedereen achterlaten! ’Verhuizen!? Ik wil niet verhuizen!’ riep ik kwaad uit. Ik liep stampvoetend de deur uit. Ik hoorde hoe pap Catherine tegen hield en haar gerust stelde. Hoe konden ze me dat aan doen! Verhuizen! Ik moest iedereen en alles achterlaten! Ik liep de straat op, naar de stad toe. In zo’n donker steegje zag ik een groepje jongens staan. Zo te zien waren ze dronken. Mijn keel brandde opeens echt heel erg, zo erg heb ik nog nooit mee gemaakt. ‘Heey schat!’ riep een van de jongens. Ik liep naar ze toe en negeerde de opmerking. Ik was verblind van woede. Hoe konden ze me dat aandoen? Ik rende naar de een toe en haalde hem neer. Het ging allemaal zo snel. Ik bracht mijn mond naar mijn keel toe en beet er in. het warme bloed uit z’n lichaam stroomde me keel in. Het was zalig. Jammer dat hij zo snel leeg was. Ik viel een andere aan, hij schreeuwde nog maar ik had hem ook al snel te pakken en zoog hem ook leeg. De andere jongens viel ik ook aan maar dronk hun bloed niet. Mijn dorst was nu gestild. Wow! Ik had gewoon een heel groepje dronken jongens uitgeschakeld. Ik keek even naar me kleren en zag dat ze een beetje vies waren geworden. Het was begonnen te regenen dus die zouden wel schoon worden.

Ik liep nu het straatje uit om naar Selina te gaan. Ik liep door de straten naar haar huis toe. Ik was doorweekt geraakt toen ik aanbelde. Ik keek nog even snel naar me kleren en zag dat die schoon waren maar wel nat. Ik belde aan. De deur werd open gedaan door mijn vriendin. ‘Wat zie jij eruit! Kom snel binnen!’ zei ze geschokt. Ik liep haar achterna. Ik ging aan de tafel zitten en vertelde dat mijn ouders wouden verhuizen. ‘Wat een kut streek zeg! Moet je me echt verlaten?’ snikte ze. ‘Helaas wel, maar ik beloof je dat ik vaak langs zal komen’ beloofde ik haar. ‘Maar ik ga maar eens voordat pa en ma ongerust worden’ zei ik. Ik liep het huis uit en toen ik uit het zicht was, begon ik te rennen, steeds harder. Toen ik aan het begin van de straat was waar ik woonde, remde ik af. Ik liep snel naar huis toe en liep naar binnen toe. ‘Mam?’ vroeg ik zacht. ‘Ja?’ antwoordde ze. Ik liep naar haar toe. ‘Mam? Sorry dat ik zo uitviel en weg liep’ zei ik zacht, bang om straf te krijgen. ‘Het is al goed lieverd’ zei ze en keek me even aan. ‘Wat heb jij gedaan?’ ‘Niks hoezo?’ zei ik zo onschuldig mogelijk. ‘Kijk zelf maar eens in de spiegel’ ik liep naar de spiegel en zag mijn mooie groene ogen met een rood vel randje er omheen. Hey, mijn ogen waren normaal alleen maar groen met een klein rood randje er omheen en niet met zo'n rood vel randje er omheen. Hoe kwam dat? Kwam dat door wat ik vanmiddag had gedaan? Ik weet het niet zo goed. ‘Ik zie niks bijzondors’ zei ik schouderophalend en liep naar boven toe. Halverwege de trap realiseerde ik me dat ik niet eens wist wanneer we gingen verhuizen. ‘Mam? Wanneer gaan we verhuizen?’ vroeg ik. ‘Donderdag’ ‘Moeten we de spullen dan niet inpakken?’ ‘Dat doen we morgen wel’ antwoordde ze. Ik liep naar boven, naar me kamer. Omdat ik nog lang niet moe was, begon ik al wat spullen bij elkaar te rapen. Dat zou heel wat werk kosten morgen. Ik pakte al mijn kleine dingetjes bij elkaar en stopte het in een tas die ergens op mijn kamer rond zweefde.