|Proloog|

Het was op een donkere vrijdag avond in juli dat er een man door de straat liep. De man hield een bundeltje beet. De man keek om zich heen op zoek naar het juiste adres, dat hij had uitgekozen. Toen hij voor het huis stond, legde hij het bundeltje voor de deur neer. Hij gaf het kindje dat was ingepakt in doeken, nog snel even een aai over het hoofdje. En stopte er nog snel een brief en een fles bij en vertrok. Hij kon niet voor een kind zorgen, al helemaal niet alleen. Zijn vrouw was bij de bevalling overleden en dus was hij overgebleven. De man keek nog een keer achterom voordat hij voor eeuwig verdween in de duisternis.

De volgende ochtend waren de mensen al vroeg wakker die in dat ene huis woonden. De man van het huis wou de post ophalen uit de brievenbus, maar toen hij de deur opende zag hij iets voor de deur liggen. Hij zag een bundeltje van doeken en zag een fles staan. Toen hij beter zag – zag hij er een baby in liggen. Hij besloot zijn vrouw te roepen. ‘Lieverd! Kom snel even kijken!’ riep hij naar binnen. Hij nam de baby beet en pakte alles wat er bij lag er bij. De vrouw kwam al snel aan rennen en keek naar wat haar man in handen had. ‘Kijk! Een baby! Ik opende de deur en daar lag ie’ vertelde hij. ‘Wie legt er nou een baby voor onze deur?’ vroeg ze verbaast. ‘Ik weet niet, maar wat gaan we nu doen?’ vroeg de man. De vrouw dacht even na, ze hadden zelf ook nog een dochtertje van 3. Misschien kon die baby haar later gezelschap geven als een zusje of broertje. ‘Ehm.. we kunnen hem wel houden, ik vindt het wel zielig voor de baby. Hij heeft vast geen familie meer.’ Zei de vrouw bedenkelijk. ‘Heey! Kijk er zit een brief bij!’ riep de vrouw. Ze pakte de brief en opende hem.

‘ Lieve mensen,

Zorg goed voor mijn liefste Amaya. Ik kan hellaas niet voor haar zorgen. Amaya is geboren op 23 juli 2000 rond 20.25 uur in Nashville (Tennessee). Voed haar op als jullie eigen kind. Ik moet jullie nog wel even waarschuwen, ik heb een fles meegegeven met drinken er in, dat is het zowat enigste wat ze lust. En ze zal hoogst waarschijnlijk een groeiziekte hebben, dat betekend dat ze heel snel groeit. Ik hoop dat jullie om haar gaan geven als jullie eigen dochter.

Met vriendelijk groeten,

L. Wright ' las de vrouw voor. De vrouw legde de brief op tafel. De man gaf het kindje genaamd Amaya aan zijn vrouw. De man pakte het flesje en keek er even in. ‘Wat zit hier in?’ vroeg de man. De vrouw pakte de fles aan en opende hem. Ze keek er even in en rook er aan. ‘zo te zien is het spul rood en het ruikt een beetje raar’ mekte ze op. De vrouw dacht even na. Het is rood en ruikt beetje raar… wat zou het zijn? Misschien weet ik het als ik het proef. Ze stak een vinger in de fles en bracht hem naar haar mond. Ze proefde een beetje rare smaak, de smaak die je proeft als je bijv. te hard op je lip bijt. ’ Ik weet het al!’‘Nou? Wat is het?’ vroeg de man. ‘Het is bloed.’ Antwoordde ze. ‘Huh?’ vroeg de man verbaast. ‘het is rood, proeft en ruikt en beetje raar, als je op je lip bijt proef je hetzelfde. Dus is het bloed’ verantwoordde ze. ‘En hoe moeten we dan aan bloed komen? In de brief stond dat ze dat zowat alleen maar lust.’ Zei de man. ‘Je weet toch wel dat ik bij zo’n prik centrum werk? Ik smokkel gewoon wat mee ofzo, ik zie wel’ antwoordde ze weer. De vrouw liep naar boven met het kindje nog in haar armen. Ze liep naar de kleding kast om wat kleren te pakken, gelukkig hadden ze nog wat kleren bewaard van Catherine. Ze begon Amaya om te kleden want ze had bijna geen kleren aan. Toen ze was aangekleed, legde de vrouw Amaya in een wiegje. De vrouw pakte nog een dekentje en stopte Amaya in. nu was het tijd om Catherine van bed af te halen en aan te kleden en haar te vertellen dat ze een zusje er bij had gekregen.