NeverBeenHereBefore_

De muziek en de stemmen waren al te horen beneden. Ik kon niet geloven dat ze een feest gaven om te vieren dat ze het huis geschilderd hadden. Dat waren nu precies momenten waarbij ik mij afvroeg waarom ik in hemelsnaam had besloten om bij men oudere zus in te trekken voor ik naar school vertrok. Forks was alles wat je wou in een stad als je een 90jaar oude jager was die hield van regen en huizen die bestonden uit oude stukken hout.
Als je 16 was dan wou je een villa met zwembad, een uitzicht op NewYork en een kamer met plasma tv. Nouja.. Wij hadden nog niet het ergste huis in deze stad in the middle of nowhere.
En die verfbeurt had het huis wel goed opgeknapt. Maar een feest geven?
Ik schudde men hoofd en focuste me terug op het gezicht in de spiegel.
Ik liep het lijstje af in men hoofd:
-haar gestijld: tsjekkk
-Make-up goed: tsjekkk
-jurkje:..
Ik streek de plooien goed en trok het wat naar boven. tsjekkk
“Charlotte.. Kan jij even helpen alsjeblief.. dankje”
Ze wachtte niet eens op men antwoord maar ik wist ook wel dat ik geen andere keuze had maar rap op geven deed ik toch niet.
Ik duwde de deur dicht en liet jb op de achtergrond spelen, net luid genoeg zodat ik de muziek van beneden niet meer hoorde.
Ik schoof het gordijn open en staarde naar het met lichtjes bezaaide terras.
Koppels draaide en zwierde op de muziek van de ene naar de andere kant van de dansvloer
Er was een duidelijk onderscheid in de genodigden..
Aan de hapjes tafel stonden de 'belangrijke' mensen zoals luc's baas -de vriend van mijn zusje lief- aan de andere kant stonden de buren die wild aan het kletsen waren over het kleur dat het huis gekregen en de mensen op de dansvloer waren haar oude vrienden.
Maar helemaal in de hoek stond er nog een groepje mensen die ik niet precies kon plaatsen.