Sneeuw meisje

Het Sneeuwmeisje was de dochter van Schone Lente en de oude Vorst. Tot haar zestiende groeide ze op in het ijsdomein van haar vader, zodat de zonnegod Jarilo haar niet kon zien en laten smelten.
Toen haar ouders elkaar aan het einde van een winter ontmoetten, hadden ze een meningsverschil over de toekomst van Sneeuwmeisje. Haar moeder wilde dat ze vrij zou zijn, maar haar vader was bang voor de zon. Uiteindelijk besloten ze om haar aan een oud stel toe te vertrouwen. Toen de oude man en vrouw op een ochtend in het met sneeuw bedekte bos wandelden, maakte de oude man een sneeuwpop. Tot zijn verbazing werden de lippen van de sneeuwpop rood, opende ze haar ogen en en stapte ze uit de sneeuw: een echt, levend meisje.
Sneeuwmeisje groeide niet met de dag, maar met het uur. Al spoedig verwarmde het zonlicht de aarde en ontsproot het groene gras. Maar het meisje verschool zich voor de zon, zocht de kille schaduw en strekte haar bleke armen uit naar de regen.
Als op een dag de zomer nadert, nodigen een paar dorpsmeisjes Sneeuwmeisje uit om te spelen. Het sneeuwmeisje gaat met ze mee en ze plukken bloemen, zingen liedjes en dansen met de jongens. Ze houdt zich op de achtergrond tot Lel, een jonge schaapherder, voor haar op zijn fluit speelt en haar bij de hand neemt om in het rond te dansen. Vanaf die dag komt Lel de schaapherder bij Sneeuwmeisje langs. Maar hoewel hij zielsveel van haar houdt, merkt hij geen reactie in haar koude hart. Tenslotte verlaat hij haar voor een ander dorpsmeisje. Bedroefd rent Sneeuwmeisje naar een meer middenin het bos en smeekt ze haar moeder om haar een menselijk hart te geven: zelfs een kort moment van liefde is haar meer waard dan een eeuwig leven met een hart van ijs. Haar moeder heeft medelijden met haar en zet een leliekrans op haar hoofd, maar ze waarschuwt haar om haar liefde te beschermen tegen de vurige blik van Jarilo.
Sneeuwmeisje rent door de bossen en als ze Lel vindt, verklaart ze hem haar liefde. Terwijl ze spreekt klimt de stralende zon hoger aan de wolkenloze hemel, verjaagt hij de mist en doet hij de sneeuw smelten. Als er een zonnestraal op Sneeuwmeisje valt, smeekt ze Lel om een laatste liedje voor haar te spelen. Terwijl hij speelt, zinkt haar lichaam in de grond, met als rest een leliekrans.
Maar als één leven verdwijnt, wordt een ander geboren. Zonneschijn laat de bevroren aarde ontwaken met een kus en schenkt het leven aan planten en bloemen.