061*

'Gaan we nou picknickeeenn?!' Verveeld trekt Bill me aan mijn arm. 'Ja, op een hoge berg, waar het koud is en het heel hard regent en onweert,' zeg ik grinnikend. 'Geen onweer,' er verschijnt een klein pruillipje op zijn gezicht. Oh ja, even vergeten dat hij bang is voor onweer. 'Dat is dan heel jammer,' zegt Gustav zogenaamd bedroefd, 'er wordt een enorme onweersbui verwacht voor vanavond.' Bill's ogen worden groot en hij klemt zich stevig tegen me aan. 'Serieus?' Vraagt hij geschrokken. 'Ik maak toch nooit grapjes?' Gustav pakt de krant van de tafel en laat de pagina zien met het weer. Hij had gelijk, er was een enorme storm op komst, waarschijnlijk vanaf zeven uur vanavond. Ik zie Bill verstijfd naar de krant kijken en trek hem vol medelijden in een knuffel. 'Je overleeft het wel hoor, kleintje!' Gustav slaat nu ook een arm om hem heen. 'Groepsknuffel!' Georg komt met een grote glimlach binnen gerend en slaat zijn armen om ons alledrie heen, waardoor hij zo ongeveer boven op ons valt. 'Tom! Jij moet ook komen!' Met alleen een broek aan en natte haren -hij kwam net uit de douche- loopt hij naar binnen en kijkt met een raar gezicht naar ons. Dan begint hij te lachen. Ja, het moest er zeker raar uitgezien hebben: Bill keek alsof hij de duivel had gezien, ik keek alsof ik stikte, wat misschien ook wel het geval was, Gustav had een pokerface en Georg had een enorme, net iets te vrolijke glimlach op zijn gezicht. 'Groepsknuffel?' Proest Tom even, waarna hij bij ons neerknielt en zich aansluit bij de knuffel. Als we allemaal los hebben gelaten vraagt hij: 'Dus, waar was dit allemaal voor nodig?' 'Bill is doodsbang omdat het vanavond een beetje gaat waaien,' zeg ik schouderophalend. 'Een beetje waaien? Een beetje waaien! Er komt een halve orkaan! Wat nou een beetje waaien?' Roept Bill verontwaardigd uit. 'Komt wel goed, schatje,' grijnst Tom en trekt zijn broertje tegen zich aan. 'Desnoods mag je bij ons komen liggen, als je niet kan slapen.' Ik kuchtte even luid. 'Als Crissie het ook goed vindt natuurlijk!' Ik glimlach breed en knuffel Bill weer, 'natuurlijk is dat goed!' 'Nog een groepsknuffel!' Vrolijk trekt Georg wéér iedereen in een grote knuffel, waarna Bill eindelijk weer een beetje kan lachen.


ja, het is nu allemaal een beetje saai enzo, maar dat veranderd binnenkort.....