Chapter 15.

Met een honkbalknuppel in mijn hand kijk ik om het hoekje van de gang. Mijn hartslag gaat met 150 slagen per minuut en mijn ademhaling is onrustig. Waarom ben ik ook alleen gebleven? Ik had mijn moeder moeten bellen, of mijn vader of iemand. Ik had geen horrorfilm moeten kijken. Ik ben ook niet goed in mijn hoofd. De deurhendel blijft bewegen en op een gegeven moment stop het. Ik hou mijn adem in en verstevig de grip op de honkbalknuppel. Op dat moment hoor ik mijn telefoon afgaan in de keuken en zo snel mogelijk sprint ik er naar toe. Ik grijp mijn telefoon en neem op. 'Hallo?' fluister ik. 'Doe open' hoor ik iemand met een lach zeggen. 'Wie is dit?' mompel ik geschrokken. 'Wie denk je?' hoor ik iemand zeggen. Ik zucht opgelucht en leg de honkbalknuppel weg. Ik sprint naar de voorddeur en doe hem open. 'Wat doen jullie hier?' vraag ik verbaasd en laat ze binnen. 'We verveeldde ons' zegt Tom als hij zijn schoenen uitdoet en op de bank neerploft. Nathan doet zijn jas uit en loopt naar de keuken. 'Wat doet dit hier?' hoor ik hem roepen. Ik loop naar de keuken en zie hem staan met de honkbalknuppel in zijn hand. Ik bloos en haal mijn schouders op. 'Dacht je echt dat we moordenaars waren?'. Nathan begint te lachen en zodra ik hoor hoe dom het klinkt zijn we beide niet te houden. 'Kan ik ergens slapen?' vraagt Tom als hij zich uitrekt. Ik knik. 'Sabrina der kamer, trap op, 2e kamer rechts' Hij knikt en staat op. 'Goodnight lovebirds' gaapt hij en loopt naar Sabrina der kamer. 'Wil jij ook slapen?' vraag ik aan Nathan. Hij schudt zijn hoofd en gaat languit op de bank liggen. 'Kom bij me liggen' vraagt hij en klopt tussen zijn benen. Ik ga tussen zijn benen liggen en leg mijn hoofd op zijn borst. 'Ben je wel moe?' vraagt hij. Ik haal mijn schouders op en druk mezelf dichter tegen hem aan. Hij slaat zijn armen om me heen en drukt een kus op mijn hoofd. Bij onze voeten ligt een deken die hij over ons heen trekt. 'Welterusten' mompel ik en doe mijn ogen dicht. Het laatste wat ik hoor is zijn ademhaling en hartslag.

Als ik wakker wordt ruik ik de geur van verse wafels. Het water loopt uit mijn mond en ik probeer omhoog te komen alleen door weer terug naar benden getrokken te worden. 'Niet gaan' hoor ik iemand in mijn oor mompelen. Ik kijk omhoog en zie de slaperige ogen van Nathan naar me kijken. Ik glimlach en druk een kus op zijn neus. 'Ik heb honger' protesteer ik als hij me dichter tegen hem aan drukt. 'Nou en. Tom! Breng is eten hier' roept hij. Ik wrijf even in mijn oor en kijk Nathan nep boos aan. 'Sorry' giegelt hij. Tom komt binnen lopen met twee borden. 'Here you go' zegt hij vrolijk en zet het eten voor ons neer. 'Hoelaat is het?' vraag ik als in mijn ogen wrijf. 'Rond half 10, ik ga even douchen' zegt tom als hij naar me knipoogt en de trap op loopt. Ik kijk naast me en zie Nathan gulzig zijn wafels op eten. 'Honger?' vraag ik lachend. Met een volle mond glimlacht hij. Ik glimlach terug en zet de tv aan. 'Saai, saai, ook saai, nog saaier' mompel ik als ik door de zenders heen zap. De afstandsbediening wordt uit mijn handen gerukt en Nathan zet de tv op een muziekzender. Make you feel my love van Adele staat op en ik begin zachtjes mee te zingen. Nathan staat op en reikt zijn hand naar me uit. 'Wat is er?' vraag ik verbaasd. 'Kom dansen' zegt hij lachend. Ik neem zijn hand aan en hij legt zijn handen op mijn heupen. Ik sla mijn armen om zijn nek en hij drukt me dichter tegen hem aan. Op dat moment wist ik zeker dat dit de plek was waar ik moest zijn. Bij Nathan, in zijn armen. Zijn stem klinkt zachtjes in mijn oor als hij begint mee te zingen.