XI. Searching for nothing

Elisabeth POV
'Wat wordt er van ons verwacht?' vroeg Caius op een beledigende en vooral verveelde manier. Ik keek hem recht in de ogen en merkte in zijn hoofd dat hij liever een paar stappen achteruit had gedaan. Goed zo.
'Remy heeft de kaart van Romenië en omstreken verdeeld, we zijn met 7 groepen. Elk neemt een regio voor zich, kamt hem uit. Bij tekenen van een groep vampiers, een grote groep, of tekenen van verzet tegen het regime' of hoe ze dat ook zeggen. 'probeer je de andere te bereiken. Ik heb GSm's voor iedereen.' van mijn kinderen "geleend". Alle nummers waren in sneltoetsen, dus dat kwam van pas. 'En de wolven kunnen elkaar op hun gebruikelijke manier contacteren.' zei ik snel. Remy nam het van me over, verdeelde zijn kaart onder de groepen. Felix, Abel, Gregory en ik hadden het deel dat rond het kasteel lag, maar ook het gebied waar Vladimir en Petrov gevonden waren. Mij om het even waar ik ging zoeken, als ik maar iets om handen had. Met naderend gevaar moet ik iets te doen hebben, anders ga ik het allemaal onderschatten en dat is de bedoeling niet...

Mijn groepje was de eerste die terugkwamen, wij waren het dichtst bij en we hadden bijna letterlijk onder elke steen gekeken. Ik had het spoor van Vladimir en Petrov gevolgd, maar op de plaats waar de gebieden over gingen, merkte ik dat Dagmar precies hetzelfde deed, alleen kwam hij dan mijn richting uit.
'Verkeerde kant, oen.' had ik gemompeld. Hij had me verbaast aangekeken.
'Hoezo? Ik heb hun geur opgevangen, er was maar 1 weg, dus moesten ze wel van daar gekomen zijn.' had hij geantwoord. Ik schudde mijn hoofd.
'Vanaf de plaats waar jij ze gevonden hebt, was er ook maar 1 spoor.' Dit klopte niet, het zat me nu -nu ik op mijn troon bengelde- nog steeds dwars. Vladimir, noch Petrov konden vliegen, dat konden alleen de directe afstammelingen van de oudste vampier -oftewel Marcus, mijn grootvader- proberen. Mijn vader, mijn broer, mijn kinderen... Petrov en Vladimir hoorden niet in dat rijtje... Dus, dit waren de feiten; 2 vampiers die vanuit het niets op een plaats terecht zijn gekomen. De vraag was alleen; Hoe? Ik klapte mijn vleugels uit en hing weer aan het plafond, alsof het juiste antwoord met mijn gif vampiers hebben geen bloedvanuit mijn tenen naar mijn hoofd zou stromen.. ()
Abel en gregory waren weet ik veel [Ik wilde het eigenlijk niet weten] wat gaan doen... Felix was gaan kijken hoe het was met onze nieuwe bezoekers die in een geluid vrije zone zaten -je wilt niet weten hoe dik we die muren hebben moeten maken in de kelder voor ik niets meer hoorde- met Tonia, een paar wolven en Remy en Jinx. De kans dat ze ontsnapten was eigenlijk vrij klein, vanuit een bunker met superdikke wanden die een halve kilometer onder de grond zat... Ja, eigenlijk had ik heel veel aangepast aan Tristans kasteel.. Marcus' Kasteel...Didyme's kasteeltje...
Sacha en zijn groep kwamen binnenlopen, hij ging meteen naar beneden om te kijken hoe de rest -in het bijzonder Tonia- het deed. Ik zag het in zijn hoofd alleen omdat ik totaal geconcentreerd was.