XI. Searching for nothing

Elisabeth Volturi POV
Ik zuchtte, zelf voor vampiers zou het plan dat Remy opgesteld had, tijd vragen. Remy was diegene die de plannen maakte, hij had er een aanleg voor, maar niet genoeg om het echt een gave te kunnen noemen. Maar we noemden het gemakkelijk een gave, hij was de enige van mijn kinderen die er geen had. Het maakte voor hem niet uit, voor niemand eigenlijk, maar het was een soort van gewoonte geworden.
De Cullens waren zich gaan omkleden, misschien had Alice problemen voorzien, want behalve sjieke avondkledij en normale kledij had ze ook voor iedereen een hoop trekkers kleren mee. Of ze vond het niet erg om in het vliegtuig extra te betalen omdat ze te veel bagage mee had.
Twee minuten later stond iedereen in aangepaste kledij. Leah, Seth, Embry en Jake waren al in hun wolf vorm veranderd. De meeste vampiers waren het al gewend om reusachtige wolven te zien rondlopen in het kasteel.
Jake kwam naar me toegelopen, zijn ogen waren bijna op gelijke hoogte met de mijne. De manier waarop hij in mijn ogen keek, maakte duidelijk dat hij wou spreken, dus keek ik in zijn gedachten. Hebben we extra hulp nodig? vroeg hij bezorgd. Ik zag dat hij vanuit zijn ooghoek even naar Nessie keek. Natuurlijk, hij zou alles doen om haar te beschermen, tegen gelijk wat. Ik dacht even na, keek naar Edward.
'Misschien, maar ik kan gelijk welke vampiers optrommelen die ik wil.' mompelde ik. Felix kuchte, Marcus keek naar de grond en daarna naar mij.
'NIet als die vampiers tegen je gekeerd zijn, we mogen geen risico nemen. Zelf nu niet.' Zei hij hard. Ik knikte.
'Heb je een voorstel?' vroeg ik terwijl ik me weer naar Jake draaide.
Ik kan van hieruit met gemak Sam bereiken, ik kon Embry Seth en Leah ook bereiken. Ik kan Sam de situatie uitleggen, veel vampiers om aan te vallen, misschien wil hij ook helpen. Niet de volledige pack zal komen, de jonkies en een paar om de stam te verdedigen, maar... de afgelopen tien jaar zijn er alleen maar wolven bijgekomen. De Cullens komen veel langs... mompelde hij in zijn hoofd. Ik zuchtte.
'Nog niet, eerst moeten we weten hoe talrijk onze vijand is, en hoe vijandig. Als we twijfelen of we het alleen aan kunnen, dan kan je Sam erbij halen.' Ik probeerde niet "Mag je" zeggen, want dan klonk het alsof ik zijn baas was, en dat wilde ik niet zijn. Hij was baas over zijn eigen pack, hij was wijs genoeg om hen te leiden, hij had niemand nodig die hem zei wat te doen. Maar hij aanvaarde wel advies.
'Voor nu, stel ik voor dat we ons opsplitsen in groepen, geen vampier alleen, dat is het noodlot uitdagen. Ik stel groepen van vier voor.' zei ik snel. Iedereen knikte. het voelde aan alsof ik een leger bevelen gaf.
'Edward, Bella, Jake en Nessie zijn groep 1. Carlisle, Esme, Akshay en Jane zijn groep 2. Emmett, Rose, Alec en Sacha zijn groep 3. Marcus, Tristan, Aro en Caius; groep 4. Venna, Embry, Jasper en Alice; groep 5. Dagmar, Leliël, Dani en Freek; Groep 6. Leah, Remy, Seth en Jinx; jullie blijven hier om de twee gevangenen in toom te houden en Tonia in de gaten te houden.' een gevaarlijke gok, ik weet het. 'Abel, Gregory, Felix en ik zijn groep 7.' zei ik, wetende dat Sulpicia en Anathondrea niet mee zouden mogen doen, en braaf bij Corin in de troonzaal zouden blijven zitten.