Voorspelling komt uit? - 114

“Lizzie, prinses Azulena zei me dat ze u wilt spreken, dringend.” Voor de wachters, bedienden en andere mensen van de waterstam was ze nog steeds de vijand, prinses Azulena van de vuurnatie. En dat hielden we liefst zo. Enkel Yue, Yle, Diana, Thomatio, Katara, onze ouders en ik kenden haar als Keylina. En hoewel ze beleefd en vriendelijk was tegen de wachters en bedienden deed ze toch dat tikje uit de hoogte dat hen angst inboezemde.
“Breng haar meteen hierheen”, beval ik onmiddellijk. Yue keek me stomverbaasd aan.
“Nu?”, mimede ze.
“Ik heb hier al met haar over gesproken”, zei ik zacht. “Ze heef haar besluit genomen, ze staat nu aan onze kant.”
“Oké dan, als jij denkt dat ze te vertrouwen is…”, aarzelde Yue.
“Daar ben ik zeker van”, zei ik met een glimlach. Niet veel later kwam de wachter terug binnen met Keylina. Zoals steeds als een wachter haar ergens heen bracht waren haar handen op haar rug gebonden.

“Maak haar handen los en laat ons alleen”, zei ik de wachter. Hij keek even verbaasd om mijn strenge toon, maar deed toen wat hem gevraagd werd. Ik wenkte Keylina dat ze bij ons kon komen zitten. Yue keek haar een tikkeltje wantrouwend aan. Keylina glimlachte haar enkel vriendelijk toe.
“Ik heb nagedacht”, begon ze.
“Vertel maar”, zei ik.
“Ik… Nou, Yue, het spijt me, maar we zullen moeten kiezen tussen jou en de stam.”
“Dat had ik al door”, zuchtte Yue.
“Wat stel je voor?”, vroeg ik Keylina.
“We kunnen voor Yue kiezen”, zei Keylina. “Dan vluchten we. Jullie met Yue’s familie. Ik blijf achter in een cel, net als mam en pap. Maar de vuurheer zal dan kwaad worden, heel kwaad. Hij zal jullie zoeken. En hij zal de hele stam er zwaar voor laten boeten.”
“Dat kan niet”, zei Yue zacht. Er verscheen een traan in haar ooghoek. “Ik kan mijn volk niet in de steek laten, ik kan het hen niet zwaarder maken om mezelf te redden.” Ik nam Yue’s hand en gaf haar een bemoedigend kneepje.