060*

'Liggen jullie daar nou nog steeds?!' Verbaasd keek ik naar Tom en Georg, die dus al die tijd op de bank hadden gelegen. 'Hmm,' mompelde Tom. 'Haal hem alsjeblieft van me af,' piepte Georg. Ik trok Tom aan zijn arm, maar hij verroerde zich niet. 'Kom op Tom! Ga van Georg af!' 'Nee,' gaapte hij. 'Anders krijg je geen avondeten!' Dreigde ik. Een kort gemompel en Tom rolde van Georg af, die meteen dramatisch naar adem hapte. Met een plof kwam Tom op de grond terecht. Met mijn voet porde ik in zijn zij. 'Slaap te kort?' 'Ja, slecht geslapen vannacht.' 'Je lag anders wel behoorlijk hard te snurken.' 'Hm, dat doe ik altijd.' 'Ja, dat klopt,' zei ik schouderophalend, en ik liep naar de keuken om wat chips te pakken. Toen ik terug de woonkamer in liep, had Tom zich in een van de zetels voor de haard geplaatst, niet dat die aanstond. 'Chips?' 'Lekker,' glimlachte hij. Ik plofte boven op hem neer en hield de zak onder zijn neus, maar zijn armen zaten vastgeklemd door mijn gewicht, waardoor hij niets kon pakken. 'Niet flauw doen!' Riep hij verontwaardigd. Ik vond dat hij maar eens wakker moest worden. In slowmotion begon ik de chips uit de zak op te eten. 'Hmmm, dit is echt heerlijk! Jammer dat jij niets kan pakken!' Zei ik genietend. Nu begon hij toch in actie te komen, en met veel moeite kreeg hij één arm onder me uit. Gretig graaide hij in de zak en propte zo veel mogelijk naar binnen. 'Straks is er niets meer voor mij over!' Verontwaardigd keek ik in de zak, die eigenlijk nog zeker driekwart vol zat. 'Moest je maar niet zo gemeen doen!' Lachend aten we samen de rest van de zak leeg.



Nog even wachten en er gaat weer wat leuks gebeuren hoor <3