Chapter 18

“Ben je klaar?” vroeg ik aan Chris, ik zou mijn eerste training geven en Chris ging mee. Daarvoor hadden Chris en ik nog even film gekeken, ik zou na het trainen ook bij hem eten. Dan zou ik ook Josip, de man van Carla en Tessa, de tweelingzus van Lianne ontmoeten.
“Ja, ik ben klaar.” We liepen naar buiten en Chris wilde al naar de auto lopen.
“Nee, we gaan fietsen!” zei ik.
“Waarom?” vroeg Chris.
“Dat wil ik, het is mooi weer en we moeten ten slotte wel een beetje sportief overkomen,” zei ik lachend.
“Nou, als je het zo graag wilt,” zei Chris terwijl hij zijn fiets uit de garage pakte. We fietsten naar de voetbalvelden toe. Ik zag al een aantal kindjes lopen, zou ik die trainen moeten geven?
“Wat schattig,” zei Chris toen hij een klein jongentje achter de bal aan zag rennen. Ik knikte, wat een mooi gezicht, die kleintjes die over het veld renden. We zetten wat oefeningen klaar en op dat moment kwamen er ook een paar kinderen naar ons toe.
“Zitten jullie in de F1?” vroeg ik. Ze knikten hevig. Er stonden ook een paar ouders aan de rand van het veld, ze leken Chris te herkennen en begonnen allemaal wat te smoezen. Eentje riep zijn zoontje naar zich toe, vervolgens kwam het jongentje terug en vroeg: “Speel jij bij Ajax?” Chris glimlachte.
“Ja, ik speel bij Ajax,” zei hij toen. De monden van een aantal kinderen vielen open.
“Wooow,” zei een ander jongentje.
“Mag ik een handtekening?” vroeg een meisje vrolijk.
“Tuurlijk,” antwoordde Chris en hij pakte zijn stift die hij expres meegenomen had. De ouders kwamen er nu ook op af. Chris deelde vrolijk de handtekeningen uit en riep ze toen tot orde.
“Dan beginnen we nu met de training,” zei ik. Braaf gingen ze voor Chris en mij staan.
“Ik ben Marenne en dat is Chris,” zei ik, “ik ben jullie nieuwe trainster en Chris zal er ook wel eens zijn.” Ik liet ze zichzelf allemaal voorstellen en begon toen met een spelletje als warming-up. De kinderen zaten vol energie maar waren vooral erg enthousiast. We deden wat leuke oefeningen, de meeste kinderen konden aardig voetballen. Er zaten twee bij die nog niet konden aannemen, Chris nam die twee apart en ging met ze passen. Het was heel aandoenlijk om te zien hoe Chris met die kinderen omging. Hij deed het erg goed. Ik merkte wel dat de kinderen zich maar kort konden concentreren en dat ik mijn best moest doen om het leuk te houden voor ze. Aan het einde van de training gaf ik iedereen zijn fietssleutel terug.
“Tot woensdag!” zei ik vrolijk.
“Doei juf,” zei er één. Ik begon te lachen, zo schattig als ze waren.
“Nou, juf, vond je het leuk?” vroeg Chris plagerig.
“Ja, ik vond het echt heel erg leuk, jij?”
“Ja, er zitten ook echt hele goede voetballertjes bij!” Ik knikte instemmend. We liepen het veld af en een paar ouders kwamen naar ons toe.
“Zijn jullie de nieuwe trainers?” vroeg een vrouw, ik vermoedde een moeder van één van de F’jes.
“Ik, Chris helpt me zo nu en dan even,” zei ik.
“Oké, wat leuk. Joris kwam al helemaal blij naar me toe omdat er iemand van Ajax was,” zei ze lachend. Chris glimlachte.
“Echt heel erg leuk dat jullie dit doen! Fijne middag nog,” zei de vrouw doen.
“Bedankt, hetzelfde!” antwoordde ik. Juist op dat moment ging mijn telefoon af. Ik nam op, een onbekende stem klonk aan de andere kant van de lijn.
”Hallo, spreek ik met Marenne Meyers?”
“Ja, dat ben ik, wie bent u?” vroeg ik toen.
“Ik ben Jolanda de Vries van ADO Den Haag, je hebt vast al gehoord van je trainster dat wij interesse hadden in jou, toch?”
“Ja,” antwoordde ik zenuwachtig.
“Mooi, daarom bel ik nu, ik zou je graag uitnodigen om donderdag langs te komen voor een gesprek en dan eventueel een contract aan te bieden,” zei de vrouw vriendelijk.
“Ja, dat is goed. Hoe laat en waar moet ik zijn?” vroeg ik toen.
“Donderdag om 3 uur, kom maar bij de ingang van het gebouw van ADO Den Haag, daar zal ik staan. Je trainster nodig ik ook uit,” antwoordde ze.
“Is goed, ik zal er zijn. Bedankt, tot dan!”
Chris keek me verwachtingsvol aan.
“Donderdag een gesprek met ADO!” zei ik enthousiast. Chris sloeg een arm om me heen en trok me tegen zich aan.
“Ben trots op je, topvoetbalster!” Hij drukte een kus op mijn slaap. We zetten de spullen terug in het materiaalhok en liepen toen naar de fietsen.
“Vinden Carla en Josip het niet erg dat ik mee-eet?” vroeg ik toen.
“Tuurlijk niet, waarom zouden ze? Ik denk juist dat ze het heel erg leuk zouden vinden, ze wilden zo graag dat ik eens een vriendin zou krijgen,” zei hij glimlachend.
“Oké, ik bel mijn ouders even hoor,” zei ik toen. We fietsten weg en ondertussen belde ik naar mijn huis.
”Hey mam,” zei ik toen mijn moeder opnam, “ik eet bij Chris vanavond, ik weet nog niet hoe laat ik thuis kom.”
“Is goed, hebben de clubs vandaag nog gebeld?” vroeg ze toen.
“Ja! Ik heb donderdag een gesprek bij ADO!” zei ik vrolijk.
“Goedzo, topper! Doe de groetjes aan Chris, tot vanavond,” zei ze lief.
“De groeten van mijn moeder,” zei ik toen lachend.
“Wat zei ze?” vroeg Chris.
“Ze was blij,” antwoordde ik.
“Hé, heb je eigenlijk nog wat van Emily gehoord na gisteravond?” vroeg Chris.
“Nee? Hoe zo? Jij van Greg?”
“Ja, Greg vertelde dat ze bij hem had geslapen.” Ik schudde mijn hoofd.
“Verbaast me niks, vindt hij haar leuk?” vroeg ik toen.
“Denk het wel,” antwoordde Chris. We kwamen bij zijn huis aan en zetten de fietsen neer, zo te zien was inmiddels iedereen thuis. We liepen via de achterdeur naar binnen, daar werd ik hartelijk verwelkomd door Carla.
“Wat leuk dat je komt eten,” zei ze vriendelijk.
“Ik vind het ook leuk,” antwoordde ik. Een man kwam naar me toe en schudde mijn hand.
“Ik ben Josip, jij bent Marenne?”
“Klopt, aangenaam,” zei ik met een glimlach. Juist op dat moment kwam Lianne de kamer inlopen, ten minste, dat dacht ik.
“Hoi, ik ben Tessa!” zei ze vrolijk. Geen Lianne dus, maar haar tweelingzus. Chris begon te lachen toen hij mijn gezicht zag.
“Je dacht dat dit Lianne was hè?” vroeg hij lachend.
“Ja,” zei ik een beetje beschaamd.
“Lianne eet niet mee, die eet bij Rick,” zei Carla.
“Oh, oké. Rick is de vriend van Lianne, die we toen tegenkwamen in de stad,” zei Chris ter verduidelijking. Ik knikte. We gingen aan tafel zitten, het eten rook heerlijk. Ik zat naast Chris, tegenover mij zat Tessa. Tessa en Lianne leken me beide erg leuke meisjes, ook Josip en Carla vond ik erg vriendelijk. Toen iedereen opgeschept had begon Chris te vertellen over dat ik gebeld was door ADO.
“Echt waar? Dus je bent ook al zo met voetbal bezig?” vroeg Carla geïnteresseerd.
“Ja, ik heb altijd al gevoetbald,” antwoordde ik.
“Wat leuk zeg!” zei Tessa toen.
“Wat voor sport doe jij?” vroeg ik aan Tessa.
“Ik doe aan tennis,” zei ze.
“Leuk,” antwoordde ik.
“We kunnen wel een keer gaan dubbelen, jij, Chris, Lianne en ik!” stelde Tessa voor.
“Maar ik kan niet tennissen,” zei ik snel.
“Chris ook niet,” zei ze lachend. Chris keek verontwaardigd.
“Ik kan heus wel tennissen!” zei hij toen.
“Je houdt je talent zeker verborgen?” vroeg ze. Josip en Carla begonnen te lachen.
“Nou, het lijkt me wel een leuk idee. Maar alsjeblieft, verwacht niet teveel van mijn tenniskwaliteiten,” zei ik.
“Nee joh, maakt niet uit, gewoon voor de lol,” zei Tessa vriendeijk.
“Is goed,” antwoordde ik. Chris keek me blij aan. We aten ons eten op. Het smaakte echt heerlijk.
“Bedankt voor het eten, het was echt heerlijk!” zei ik toen beleefd.
“Fijn om te horen,” zei Carla. We bleven allemaal nog even zitten en praatten de dag nog wat door, hoewel je eigen familie altijd bovenaan staat, had Chris het wel heel erg getroffen met zijn gastgezin. Wat een lieve en leuke mensen!