De eerste missie

Anderhalf jaar later...
Garuda komt samen met de drie andere jongens bij het kantoor van Zankov.
Zankov feliciteert de jongens met het halen van de laatste training.
Dan staat hij voor Garuda.
Garuda heeft vele malen ervoor gezorgd dat de andere drie de training hebben gehaald door mental-coaching en fysieke steun.
Daarom wordt Garuda ook leider van de groep.
Zankov staat met een medaille in zijn hand en doet hem bij Garuda op.
Hij zegt dan in het Russisch: ‘Congratulations Garuda. Sergeant Garuda.’
Garuda maakt een klein buiginkje en bedankt Zankov voor de medaille. Dit is niet de eerste medaille die hij krijgt. Hij heeft ook al twee andere medailles verdiend. Een medaille voor leiderschap en een medaille voor moedvertoon in allerlei situaties. Ook krijgt hij een enveloppe in zijn hand geduwd.
Garuda maakt de enveloppe open en daarin staat allerlei informatie voor de eerste missie.
Ze moeten met zijn vieren naar Irak.
In Irak liggen tekeningen en blauwdrukken van een bom. Een professor heeft een Amerikaanse Tomahawk na kunnen maken. De vier jongens moeten deze papieren zien te bemachtigen en de professor doden. De papieren zijn in Irak, dat is wat ze al te horen hebben gekregen.
Ivan, Alex en Olaf hebben het afgelopen anderhalf jaar veel geoefend met pistolen. Voornamelijk machinegeweren. Garuda heeft zichzelf gevestigd op zijn eigen brute kracht en hij gebruikt geen pistolen. Hij heeft meer met messen geoefend. Daarom heeft hij er een aantal bij zich en op zijn rug hangt een samurai-zwaard. Wel heeft hij een handpistool bij zich voor wanneer de boel echt goed escaleert.

De jongens hebben zich omgekleed en klaar gemaakt voor de missie. Ze gaan per vliegtuig naar Irak en gaan dan als parachutisten naar de plaats van bestemming.
De drie anderen hebben zich al gereed gemaakt en staan klaar voor vertrek.
Garuda staat nog op de binnenplaats. Hij haalt zijn zwaard uit de koker en zwaait er wat mee rond. Dan doet hij het weer terug en loopt naar de jongens toe en zegt: ‘Okay men. Are you ready? Let’s kick some ass!’
De drie knikken en dan gaan ze.
In het vliegtuig kijkt Garuda voor zich uit. Hij denkt helemaal aan niets anders dan de missie. Alles wat hem vertelt is over de missie weet hij nu en hij is helemaal geconcentreerd. De andere drie kijken hem constant aan. Hoe kan Garuda nu zo geconcentreerd zijn? Hoe kan hij nou zo rustig blijven? Zelf zijn ze alledrie redelijk nerveus. Het is voor hun de eerste keer dat ze echt worden getest.

Na een anderhalf uur vliegen gaat er een zoemertje af. Door een andere soldaat wordt het achterluik open gedaan. De jongens staan op en lopen erheen. Garuda wacht geen moment en springt naar beneden. Snel daarna volgt de rest hem.
Met een enorme snelheid vallen ze naar beneden. Het is op dit moment nacht en als ze op juiste hoogte zijn maken ze de parachute open.
Garuda land als eerste op het zand van dit dorre land.
Hij maakt direct zijn parachute los en kijkt met zijn verre kijker naar wat lichtjes in de verte. Hij ziet dat er een autobus en twee motoren, van het stadje waar ze moeten zijn, in hun richting komen rijden.
Zodra de andere drie jongens ook zijn geland, zorgt Garuda dat ze meteen schuilen in de bergen waar ze bij zijn geland. Snel rapen ze hun parachuten bij elkaar en schuilen ze weg. De drie voertuigen komen op de plaats waar de jongens net zijn geland stil te staan. Ze kijken wat in het rond.
Garuda kan ze zien vanachter de rots waar hij zit.
Dan beginnen de mannen tegen elkaar te praten.
Garuda heeft wel Irakees geleerd en met moeite kan hij verstaan wat ze zeggen. Hij kan opmaken dat ze iets uit de lucht hebben zien vallen en dat het leek op parachutisten. Een ander zegt dan dat het een bom kon zijn of een voedselpakket. Dan zegt nog een ander iets over teruggaan.
Dat is zo, want direct daarna gaan ze er weer vandoor.
De vier jongens komen weer tevoorschijn en lopen via een ander pad richting het stadje.
Garuda ziet dan vanaf het heuveltje waar ze staan het gebouw waar ze moeten zijn. Het is een moskee waar de tekeningen liggen. Het is nu rond 23.00 uur en opeens ontstaat er een explosie. Er vliegt meters hoog een auto door de lucht. De vier jongens kijken op en Garuda zegt op fluistertoon: ‘A riot.’
De andere drie kijken dan en ineens horen ze veel kogelschoten. Vanuit een hoek van het stadje komen meerdere rebellen aanrennen, die tegen de soldaten beginnen te vechten.
Garuda kijkt omlaag en ziet dat de berg afloopt naar een stuk waar niemand is. Hij laat zichzelf naar beneden zakken en de rest volgt hem.
Beneden loopt Garuda voorop en zet net als zijn teamgenoten hun headset walkietalkie aan.
Ze komen dan aan in een half huis. Er zit geen dak op en er zijn alleen maar half afgemaakte muren. Er wordt nog steeds volop gevochten in het stadje.
Garuda en de mannen zien dat de soldaten en de rebellen elkaar echt meedogenloos dood maken. Garuda en Alex gaan dan naar de overkant. Ze staan nu voor de moskee. Dan komen Ivan en Olaf erachteraan.
Ze staan in zo’n half huis en Garuda zegt: ‘Alex, you come with me. Ivan, Olaf, you two stay here and give us cover on my mark.’
Ivan en Olaf knikken en dan gaat Garuda met Alex richting het gebouw. Ze komen aan een zijkant en komen bij een deur.
Garuda luistert eerst en hoort dan dat er niemand is. Hij kijkt eerst of de deur gewoon open kan. Dat kan en de twee lopen langzaam naar binnen. Ze komen in een gang terecht die meerdere wegen kent. Garuda kent het satellietbeeld van de moskee uit zijn hoofd en loopt Alex voor. Ze horen dan dat er iemand aankomt en ze verstoppen zich in de donkere zijkanten. Er komen drie mannen aangerend. De twee wachten tot ze weg zijn en lopen dan rustig verder. Dan komen ze in de kamer waar ze moeten zijn.
Garuda kijkt met één oog om de muur en ziet dat er vier mensen in de kamer zijn. Met een teken zorgt hij ervoor dat Alex het snapt en die doet zijn machine geweer op zijn rug en pakt zijn handgeweer met een geluidsdemper erop. Garuda heeft in zijn linker en rechter hand een mes en komt dan snel tevoorschijn en gooit de twee messen. Beide komen in de nek van twee van de mannen. De andere twee mannen reageren meteen, maar dan komt Alex tevoorschijn en schiet ze beide neer. Garuda loopt naar binnen en ziet dat de papieren er liggen. Hij rolt ze op en doet ze in de koker die hij meegenomen had. De koker doet hij dicht en hangt hem op zijn rug. Snel gaan ze ervandoor. Als ze weer bij de deur komen waar ze naar binnen zijn gekomen, horen ze dat er een aantal mannen buiten staan.
Via zijn headset zegt Garuda tegen Ivan en Olaf: ‘Open fire!’
‘Affirmative!’ zegt Ivan dan en samen met Olaf begint hij te schieten op de mannen die voor de uitgang staan.
Na enkele schoten te hebben gelost zijn de mannen dood en zegt Olaf door de headset dat de weg voor Garuda en Alex vrij is.
Die twee rennen dan naar de anderen.
Meteen gaan ze ervandoor. Ze rennen weer naar het pad naar boven.
Zodra ze weer bij de rotsen zijn waar ze eerder die dag zichzelf hadden verscholen horen ze weer voertuigen in aantocht. Weer houden ze zich schuil.
Dit keer is het een jeep. Er stappen twee mannen uit en kijken om zich heen. Garuda wacht af en na enkele seconde staan de twee dichtbij hem met hun rug naar hem toe.
Zachtjes en geruisloos haalt hij zijn zwaard tevoorschijn.
Garuda maakt een salto en komt achter de twee mannen te staan.
In één zwiep doodt hij de eerste man en als de andere reageert en zijn wapen wil trekken snijdt Garuda in één keer het hoofd van de man van zijn romp.
De andere drie kijken Garuda aan, maar die zegt dan zonder enige emotie op zijn gezicht: ‘Let’s go.’
Ze gaan naar de jeep en rijden van het stadje weg naar het afgesproken ophaalpunt.
Daar aangekomen zet Garuda de jeep stil en stapt het viertal uit. Garuda kijkt in de verte en ziet dan een klein lampje knipperen dat steeds dichterbij komt.
Na enkele seconde komt er een helikopter en die landt voor hen. De vier jongens stappen in en dan stijgen ze op.
Onderweg terug kijkt Garuda alleen maar naar buiten. Vandaag heeft hij weer mensen vermoordt. Vier stuks. Hoeveel moet hij nog doden om aan zijn vrijheid te komen? Hij heeft ze wel geteld. Met deze vier erbij zit hij al aan de 26. Het is eigenlijk de enige manier van overleven. Als hij hen niet doodt, doden zij hem.

De andere drie jongens kijken vanuit hun ooghoeken naar Garuda. Ze zien hem wel zitten als leider. Hij heeft een goed doorzettingsvermogen en is ontzettend assertief. Ivan en Alex zijn opgegroeid om het leger in te gaan. De vaders van beide jongens hebben nog in het Rode Leger gezeten en wilde dat hun zoons ook in het leger kwamen. Olaf is zoals hij zei gevonden. Hij was een zoon van een criminele dief. Zijn vader was toen Olaf elf was bezig met een overval, maar werd toen neergeschoten door de Duitse politie. Olaf’s moeder was toen de dag ook bezig met dezelfde overval. Zij werd opgepakt en in een cel gegooid.
Garuda houdt ervan om te weten wat de mensen in zijn omgeving allemaal hebben meegemaakt en waar ze vandaan komen. Net als bij Steel en Red.

De helikopter vliegt tot aan een landingsbaan. Daar staat een vliegtuig en daar gaan ze heen. Na de vlucht komen ze terug in Rusland op de basis. De vier jongens lopen naar de binnenplaats. Daar staat Zankov. Hij ziet de jongens aankomen en als ze voor hem staan geeft Garuda hem de koker met tekeningen.
Zankov staat naast een tafeltje en opent de koker. Hij legt de tekeningen op tafel en kijkt ernaar. Garuda kijkt niet naar de tekeningen. Hij wacht Zankov’s reactie af. Die knikt dan en kijkt naar Garuda.
De twee kijken elkaar aan en dan doet Garuda een stap naar achteren en gaat naast zijn teamgenoten staan. Zankov houdt zijn hand bij zijn hoofd, zoals soldaten altijd doen als ze elkaar groeten en dan doen de jongens dat ook.