De vraag om thuis te komen.

Niet veel later heeft Daniel zich weer aangekleed en komt zijn woonkamer in. Hij pakt zijn telefoon en ziet dat hij een tekstbericht heeft ontvangen. Het is vrijdag en zoals elke week op deze dag gaat hij uit met zijn vrienden.
Het bericht is van Barry. Hij is bijna altijd die als eerste een sms rond stuurt. Meestal is het altijd verzamelen bij hun stamkroeg en daarna kijken ze wel wat ze doen. Barry geeft in het tekstbericht ook aan dat er om 11 uur wordt verzamelt in “The Blitz”, hun stamkroeg.
Daniel reageert dat hij er zal zijn en legt zijn telefoon in de oplader. Vandaag heeft hij ook gewerkt, dus is zijn telefoon weer bijna leeg.
Daniel gaat op zijn sofa zitten en zet de televisie aan. Meteen pakt hij ook zijn laptop. Al is hij in geen 10 jaar meer thuis in Nederland geweest, hij heeft nog wel veel contact met zijn vader, broertje en zijn goede vriend waar hij vroeger altijd mee optrok. Zowel op school als met het voetballen.
Voor de rest van zijn verleden is hij in Amerika helemaal opnieuw begonnen. De Daniel Prins uit Nederland is voor Daniel zelf volledig verleden tijd. Soms denkt hij nog terug aan de periode net na het ongeluk. Tot op de dag van vandaag houdt hij zichzelf schuldig aan de dood van zijn moeder.

Daniel opent zijn laptop en start hem op. In de tussentijd loopt hij naar de keuken en doet de koelkast open. “Friday,” zegt hij zachtjes tegen zichzelf en hij pakt een biertje uit de koelkast. Hij loopt even naar het raam in de voorkamer en draait onderweg zijn flesje bier open. Hij neemt een slok en kijkt uit over Central Park in New York. “Aahhh,” zegt hij, wanneer hij zijn eerste slok doorslikt. Al kijkt hij al een paar jaar uit over dit mooie park, iedere keer geniet hij zoals de eerste keer. Hij ziet kinderen spelen, oudere mensen wandelen, volwassen picknicken, honden rondrennen en nog veel meer.

Daniel loopt terug naar de bank en wanneer hij gaat zitten, neemt hij de laptop op zijn schoot. Eerst opent hij zijn mailbox. Op zijn mobiele telefoon had hij al gezien dat die bom-vol zit met e-mails. Van voor naar achteren en van boven tot onder zit zijn mailbox vol met felicitaties. Hij kijkt voor nu even selectief en haalt eerst de mail van zijn broertje Simon eruit. Daniel glimlacht, wanneer hij de Nederlandse tekst ziet:
Hoi Daan,
Gefeliciteerd met je 25e verjaardag!
Maak er iets leuks van en niet te veel de playboy uithangen.
Groetjes Siem.
PS. Pa wordt 50 over 9 maanden. Het zou echt tof zijn als je daar bij kan zijn.

Daniel kijkt even vooruit. Het is lang geleden dat hij in Nederland is geweest. Hij denkt wel eens na om terug te komen. Echt als een verassing, dat niemand weet dat hij komt.
Maar aan de andere kant heeft hij iedere week een bomvolle agenda. Hij heeft ook al 4 jaar, sinds hij werkt bij Farma-Duke, geen vakantie meer genomen. Wel eens een paar dagen vrij en een paar keer op reis geweest voor zijn werk, maar voor de rest nooit. Zijn baas heeft hem ook al heel vaak vertelt dat hij echt eens moet gaan, maar hij voelt zich op een manier te trots om zomaar een tijdje weg te zijn. Hij heeft het gevoel dat er altijd iets belangrijks voorbij zal komen als hij er niet bij is. Of is het toch slim om eens een paar weken met vakantie te gaan. Hij heeft zijn hele team achter zich staan die het prima af kunnen zonder hem. Wellicht dat hij soms een paar mailtjes moet behandelen met vragen waar ze niet uitkomen.
Daniel glimlacht, als hij fantaseert over een vakantie. De verbaasdheid op het gezicht van zijn vader en zijn broertje.
Aan de andere kant is het ook een stukje angst dat hij heeft om terug te gaan. Wat is er met zijn oude vrienden gebeurt die hij in 10 jaar niet heeft gezien? Zijn vertrek was niet bepaald glorieus en zijn gedrag was op dat moment vrij onhandelbaar.
Daniel schudt zijn hoofd en drukt op “beantwoorden”. Alles doet Daniel in het Engels, maar zijn apparatuur is in het Nederlands ingesteld.
Hij bedankt zijn broertje voor de felicitaties en zegt dat hij zich zal proberen te gedragen vanavond. Daniel viert zijn verjaardag nooit echt enorm. Meestal met een aantal vrienden in de kroeg en uiteraard even een club in. Op de vraag over terugkomen geeft Daniel als antwoord dat hij gaat proberen vrij te krijgen. Hij vindt het ook niet leuk het zo neer te zetten, maar weet nu niets anders te vertellen. Vaak als hij een mail krijgt van Simon, vraagt die of Daniel terug komt en dan antwoord Daniel dat hij er over moet denken. Of dat hij het druk heeft en probeert later vrij te krijgen.