1.
Ik kijk verbaasd om me heen als ik kinderen met geweren binnen zie komen. Ze draaien zich om naar mijn naar mijn moeder en schieten haar neer. Ik schreeuw. Ze reageerden niet en een van de oudere jongens pakte mij bij mijn arm en sleept me de deur uit. Ik hoorde mijn zusje schreeuwen en daarna hoorde ik een knal en toen niks meer. Ik verloor mijn bewustzijn.
Toen ik bijkwam duizelde mijn hoofd. Mijn moeder en zusje waren dood, en ik zou ze nooit meer zien in dit leven. ‘opstaan!’ wordt er naar mij geschreeuwt. Ik kwam vermoeid overeind. Zodra ik buiten kwam, kreeg ik een geweer in mijn handen gedrukt. ‘laat maar eens zien wat je kunt’ ik had nog nooit met een geweer geschoten en twijfelde. * baf’ * ik kreeg een knal tegen mijn hoofd ‘opschieten!’ ik leg klungelig aan en schiet. Natuurlijk ver naast de schietschijf. ‘oke, daar gaan we op trainen’ en in de volgende paar jaren wordt ik opgeleid als kindsoldaat.
wat een hell
Reageer (1)
Ik vind het een mooi initiatief maar besef dat kinderontvoeringen niet op die manier gebeuren. Die kinderen worden gedwongen hun eigen familie te vermoorden omdat ze uit schuldgevoel en verdriet niet meer terug zouden durven/willen gaan, zo voorkomen ze ook dat de kinderen wegrennen sinds ze niets hebben om naartoe te rennen buiten een zekere dood.
1 decennium geleden