089

Zayn POV
Als de bus eindelijk stilstaat, sprint ik naar de deur toe. Ik verwacht het ziekenhuis voor me te zien, maar het is ons huis. ‘’Wat doen we hier,’’ vraag ik gefrustreerd. ‘’Angela en Nathan ophalen,’’ antwoordt Liam terwijl hij geruststellend zijn hand op mijn schouder legt. Niall loopt naar de deur en slaat zijn armen om Angela heen als ze in de deuropening staat. Ik loop naar haar toe en neem mijn kleine mannetje van haar over.
Als iedereen weer in de bus zit, rijden we verder. Nathan begint hard te huilen en ik probeer hem stil te krijgen. Ik loop heen en weer met hem, stop mijn vinger in zijn mond, maar niks helpt. Hij blijft maar huilen. Ik stop zijn speentje in zijn mond en begin zachtjes voor hem te zingen. De andere jongens vallen me al snel bij en Nathan valt langzaam aan in slaap. Als hij eindelijk slaapt, ga ik op de bank zitten met Nathan nog steeds in mijn armen.
‘’We zijn er,’’ deelt de buschauffeur mee. ‘’Geef Nathan maar,’’ stelt Liam voor. Dankbaar leg ik Nathan in zijn armen en loop de tourbus uit. Het ziekenhuis staat vol met paparazzi. ‘’Hoe weten die het nou weer zo snel,’’ mompel ik. ‘’Trek je er niks van aan,’’ fluistert Harry in mijn oor. Hij slaat zijn arm om mijn schouders en trekt me zo door de pers heen. Als we eindelijk binnen zijn, loop ik meteen naar de receptie. Ik vraag naar haar kamernummer en luister grondig naar de constructies. Ik pak Harry’s pols en sleep hem achter me aan. Als we voor de deur staan, haal ik diep adem en zwaai de deur open. Ik loop samen met Harry naar binnen die meteen Rebecca in een knuffel trekt. Ik snel naar het bed toe en schuif een kruk dichterbij. Ik pak haar hand vast en druk er een kus op.
Rebecca POV
Ik kijk op als de deur opengaat met een krakend geluid. Ik zie een zwarte kuif en een bos krullen tevoorschijn komen. Harry komt meteen naar me toegelopen en trekt me in een knuffel. Eindelijk durf ik de tranen de vrije loop te laten. Ik heb ze al die tijd ingehouden. Maar nu in Harry’s vertrouwde armen, stromen ze onophoudelijk over mijn wangen. ‘’Meid toch,’’ zegt hij terwijl hij over mijn rug wrijft. Ik hoor Zayn zachtjes tegen Sharon praten en veeg de tranen ruw weg. ‘’Ik kan niet huilen, Sharon heeft me nodig,’’ mompel ik zachtjes, meer tegen mezelf dan tegen Harry of Zayn. ‘’Je moet ook aan jezelf denken, Sharon heeft niks aan je als jij gebroken bent,’’ fluistert Harry in mijn oor. ‘’Dankje.’’ Hij slaat zijn armen stevig om mij heen en ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Zo blijven we een tijdje staan, totdat we worden opgeschrikt door luide stemmen in de gang. Louis, Angela, Niall, Liam en Nathan komen binnengelopen. Angela loopt naar mij toe en slaat haar armen om mij en Harry heen. Een snikkend geluid vult de kamer en ik kijk op naar waar het geluid vandaan komt. Het is Zayn, de tranen biggelen in een snelle vaart naar beneden toe. Liam loopt naar hem toe en slaat zijn armen om hem heen. Louis heeft Nathan vast en Niall slaat zijn armen om Angela heen.