Transfer naar Rusland

Een jaar later...
Garuda en Steel zijn nu al zeer goede kung-fu vechters. Het nadeel is wel dat ze nu ieder twaalf andere gevangenen hebben gedood in een gevecht. Ook nog een aantal rellen veroorzaakt en zeker een aantal weken in isolatie gehad.
Niet alleen zij hebben straffen gekregen. Hitaro, of wel ‘Red Dragon’ is ook op het isolatielijstje van Marquez gekomen.

In de gym zitten de drie aan een tafel en zitten met een aantal Afro-Amerikanen te kaarten.
Dan komt ineens Marquez binnen met een andere man in een pak.
Garuda tikt Steel aan en wijst de man met oogsignalen aan.
Steel kijkt op en zegt sarcastisch: ‘Well, finely contact with the world.’
Vanaf waar Garuda zit kan hij de twee goed in de gaten houden. Hij ziet dat Marquiz hun kant op wijst.
Het kan Garuda eigenlijk allemaal niet zoveel intereseren en gaat verder met zijn kaartspel. Af en toe kijkt hij nog wel terug en ziet dan ineens dat Marquez met een andere Mexicaanse gevangene praat. Dan geeft hij hem iets.
Niet veel later staat de man bij Garuda. Die staat op en vraagt assertief: ‘What do you want?’
De Mexicaan zwijgt en haalt dan opeens datgene dat hij van Marquez heeft gekregen tevoorschijn. Het is een mes en hij probeert Garuda ermee te steken.
Garuda kan hem nog net ontwijken en slaat het mes uit de man zijn hand. Meteen geeft Garuda hem een trap en pakt snel het mes op. In een snelle zwaai beweging snijdt hij de keel van de man door. Er spuit heel veel bloed uit zijn nek. De man grijpt naar zijn keel, maar het is maar voor even, totdat er teveel bloed is verloren en hij zakt naar de grond.
De mannen die met Garuda aan het kaarten waren, zitten onder het bloed en schuiven in lichte paniek hun stoel naar achteren. Hun gezichten zijn verschrikt. Garuda kijkt gefocust tot boos en dan horen ze de man in het pak applaudisseren.
Zodra de Mexicaan dood op de grond valt, ziet Garuda dat Marquez de zaal verlaat.
Garuda houdt het mes klaar om te gooien en roept: ‘Marquez! I believe this is yours!’ Dan gooit hij het mes.
Marquez staat in de deuropening en als hij zich omdraait belandt het mes in de houten muur. Het is maar een paar centimeter van Marquez zijn hoofd verwijderd.
Kwaad, maar ook met moeite haalt Marquez het mes uit de houten muur.
Garuda gaat weer zitten en dan vraagt Steel: ‘So. You’ve become a threat?’
‘Apparently.’
'Kinda curious who that suite is'
'Yeah, it seems like he tried to test me for something.'

Het klopt. Marquez had de Mexicaan het mes gegeven om Garuda te doden. De man in het pak wilde zien wat er zou gaan gebeuren.
Nu zit Marquez met de man in het pak op zijn kantoor.
De man is een Rus. Zijn naam is Vladimir Zankov. Een Russische major die jonge jongens nodig heeft voor gevaarlijke missies. Hij heeft via een van zijn contacten te horen gekregen dat Marquez vaker mensen verkoopt. Hij heeft het dossier van Garuda gelezen en dat spreekt hem ontzettend veel aan.
Vladimir en Marquez komen tot een overeenkomst. Vladimir koopt Garuda van Marquez.
Die middag lopen Garuda, Steel en Red naar hun cel.
Iedere keer als ze niets te doen hebben gaan ze meestal lezen.
Garuda leest tegenwoordig veel over van alles en nog wat. Hij heeft al wat boeken gelezen over wetenschap, overleven in de wildernis, koken, vechttechnieken en nog wat talen geleerd.
Tijdens het lezen komt Marquez binnen met vier bewakers. Garuda blijft rustig liggen en zegt dan vanachter zijn boek: ‘Ciao Judas.’
Marquez glimlacht: ‘I tested you. And you past.’
Garuda legt zijn boek neer en vraagt wat Marquez bedoeld: 'What do you mean?'
Dan stapt Zankov binnen.
Garuda kijkt even naar Zankov en met een boze blik vraagt hij direct aan Marquez: ‘Who the fuck is this?!’
Zankov glimlacht en zegt met zijn Russisch accent: ‘I am Major Vladimir Zankov.’
Eén van de talen die Garuda heeft geleerd is Russisch dus vraagt in het Russisch wat Zankov van hem wil.
Zankov glimlacht en zegt: ‘I have bought you. You will come with me to Russia and there you will become a commando.’
Garuda kijkt vragend: ‘Because...?’
‘Because your profile interests me very much.’
Garuda blijft op zijn hoede en vraagt afwachtend: 'What if I don’t wanna go?’
Zankov en Marquez lachen en dan zegt Marquez: ‘You better take your chance boy. Maybe you will become a free man afterwards.’
Garuda kijkt dan een keer naar Steel. Steel knikt en zegt fluisterend: ‘Take your chance.’
Garuda knikt naar Steel en draait zijn hoofd dan naar Marquez.
‘What will happen to the rest in jail?’
‘Just like always.’ antwoord Marquez met een sarcastische toon.
Na een middag te hebben zitten denken besluit Garuda om toch mee te gaan. Misschien is dit wel zijn enige kans om terug in de wereld te komen.

Die middag heeft Garuda afscheid genomen van zijn vrienden. Hij weet niet zeker of hij ze wel zo kan achterlaten. Hij heeft dat ook gezegd tegen Steel en Red, maar zij zeiden dat Garuda moest gaan, want het is misschien wel zijn enige kans om hier weg te komen.

Garuda wordt dan meegenomen door Zankov. Ze gaan met een speciale jet. In het vliegtuig is Garuda bij het raam gaan zitten en na een paar minuten valt hij in slaap.

Hij komt ineens in New York. Hij loopt door de wijk waar hij woont. Dan ziet hij zijn huis staan. Hij loopt er naar toe en ziet dan ineens zijn moeder door de ramen in de kamer.
Donny loopt achterom en komt bij de achterdeur. Hij loopt naar binnen en zijn moeder roept: ‘You are early, Glenn.’
Als Donny in dezelfde kamer komt als zijn moeder vraagt hij: ‘Mom?’
Kelly kijkt om en ziet Donny staan. Hoewel Donny al in zijn uiterlijk is veranderd herkent Kelly haar zoon wel.
‘Donny?’ vraagt ze.
Donny knikt met tranen in zijn ogen: ‘Yes mom.’
Dan rent Kelly op hem af, maar zodra ze Donny wil omhelzen, ziet Donny dat zijn moeders beeld wazig wordt. Dan opeens lijkt het dat er een aardbeving komt. Het huis begint te schudden en alles begint te draaien.

Ineens zit Garuda weer rechtop in zijn stoel. Als hij naar buiten kijkt en ziet dat ze over een oceaan vliegen, realiseert hij pas dat hij het allemaal heeft gedroomd.

Dan denkt Garuda weer terug naar huis.
Hij ziet het beeld van zijn moeder en vader in zijn fantasie.
Dan ziet hij Glenn, Daisy en kleine Jay.
Weer zakt Garuda weg in slaap...

Opeens krijgt hij een klap in zijn nek.
Het vliegtuig is geland en Garuda klapt nogmaals met zijn achterhoofd tegen de leuning.
Garuda kijkt uit het raam en ziet dat het sneeuwt.
Zijn we er nu al? Garuda kijkt naar de kleding die hij aan heeft.
Hij ziet nu pas dat hij nog steeds zijn gevangenisbroek aan heeft en een T-shirt.
Zodra het vliegtuig stil staat vraagt Garuda aan Zankov: ‘A coat will be nice.’
Zankov antwoord nors: ‘That’s your problem. Get use to the coldness of Russia.’
De deur van het vliegtuig gaat open en Zankov stapt uit.
Als Garuda uitstapt, ziet hij dat ze worden opgewacht door vijf Russische soldaten.
Er komt een chique auto voorrijden en daarachter een busje.
Zankov en de anderen stappen in de chique auto en Garuda wordt door de vijf soldaten meegenomen. De achterdeur van de bestelbus gaat open en Garuda ziet dat er banken in zitten net als in een politiebusje. Garuda wordt naar binnen geduwd en achter hem gaat de deur weer dicht.
Onderweg probeert Garuda zichzelf warm te houden. Het is min 17 graden Celsius zei Zankov en Garuda zit hier in zijn dunne broek en T-shirt. Het is een hobbelige route naar waar het ook mag zijn waar ze hem naartoe brengen.
Garuda kijkt naar de grond, maar heeft wel door dat hij in de gaten wordt gehouden door de twee bewakers die met dikke kleding op hem moeten passen.
Garuda heeft zijn ogen half gesloten en kan de bewakers horen praten in het Russisch, alleen concentreert hij zich er niet op.
Na enkele minuten vraagt één van de bewakers: ‘Aren’t you cold?’
Garuda blijft omlaag staren en zwijgt. Zijn gedachte is nog steeds bij Steel en Red.
Dan stapt de soldaat vooruit en zegt, voordat hij Garuda een klap tegen zijn hoofd geeft: ‘I asked you something, little man.’
Garuda grijpt uit een snelle reflex de hand van de soldaat. Stevig houdt hij hem vast en met zijn tweede hand erbij, breekt Garuda de arm van de soldaat.
De man schreeuwt nog even iets uit, maar dan ramt Garuda met zijn vuist de man op zijn neus dood.
Na ongeveer een uur te hebben gereden stopt de bus waar Garuda in zit en na enige tijd wordt het achterdeur van het busje open gedaan.
Zankov wacht buiten en ziet dan dat Garuda als eerste uitstapt.
Zankov glimlacht, wanneer hij ziet dat Garuda in de jas van de bewaker staat: ‘I see you have found a solution to your problem.’
Garuda zegt niets en stapt uit.
Hij ziet dat ze in een soort van binnenplaats zijn.
Dan komen ze aan bij een kamertje. Er staan vier bedden verspreidt door de kamer van ongeveer acht bij acht meter.
Zo te zien zal Garuda niet de enige zijn die aan het ‘project’ van Zankov mee zal doen.
Zankov vertelt Garuda dan dat hij met drie andere jonge jongens de kamer delen zal.
Dan neemt Zankov Garuda mee naar een fitnessruimte. Daar zijn een aantal mannen aan het trainen.
Garuda kijkt dan naar een hoek. Hij ziet daar drie jongens bij een blok ijs. Ook staat er een oudere man bij. Ze zijn tegen het blok ijs aan het slaan. Iedere keer als er één op slaat kan Garuda zien dat het pijn doet.
Dan ziet de oudere man Garuda staan. Hij geeft de andere drie een seintje en dan kijken ze met zijn vieren Garuda aan.
De oudere man loopt op Garuda af en zegt met een Russisch accent: ‘So, you are Garuda?’
Garuda zwijgt en kijkt de man alleen maar aan.
De man geeft Garuda dan een duw naar achteren en zegt: ‘I asked you something!’
Garuda kijkt dan achterom naar Zankov. Garuda zet dan een glimlach op met een gezicht van: hij is begonnen.
Garuda draait zich om en zegt met een boze blik: ‘I don’t like you.’
De man kijkt verbaasd, maar als hij ziet dat Garuda hem strak en boos blijft aankijken vraagt hij: ‘What do you mean?’
Garuda zegt: ‘You pushed me. Now it’s my turn.’
De man ziet dan dat Garuda heel rustig een stap vooruit doet en tegen de man aan komt te staan. Met zijn borst tegen die van de Rus kijkt Garuda recht in de ogen van de man.
Ineens slaat Garuda met al zijn kracht de man in zijn maag.
De man hangt voorover door de enorm harde klap. Garuda pakt de man bij zijn kraag vast. Hij houdt hem hoog en roept: ‘Don’t make me angry! I hate that feeling!’
Dan gooit hij de man van zich af naar voren.
Zeker een meter of drie verder valt de man op de grond.
Eén van de drie jongens loopt op hem af en voelt in zijn nek. Hij kijkt de andere twee aan en schudt zijn hoofd.
Garuda is nog geen tien minuten binnen of er zijn alweer twee man dood.
De drie jongens kijken nu naar Garuda.
Garuda kijkt hen aan en voelt ineens enorm veel zelfvertrouwen. Als dit de drie jongens zijn waarmee hij moet concurreren, dan wordt dit een makkie. Ze staan al verstijfd bij het zien van een moord voor hun ogen.
Garuda loopt op het blok ijs af.
De drie jongens gaan erachter staan en als Garuda ervoor staat vraagt hij: ‘So, this is your training? Fighting an ice-cream.’
Garuda balt zijn vuist en maakt zijn gedachte leeg. Hij sluit zijn ogen en zachtjes begint zijn vuist te trillen. Met al zijn kracht slaat hij bovenop het ijs. Garuda voelde er niets van, maar als hij zijn hand terug haalt ziet hij wel dat het helemaal open ligt en onder het bloed zit.
Dan begint het blok ijs aan de zijkanten te scheuren en ineens valt het blok in duizend stukken.
De drie jongens kijken naar de ravage. Dan kijken ze terug naar Garuda. Ze zien aan zijn gezicht dat hij de klap helemaal niet heeft gevoeld. Hoe kan dit? Hoe kan die Garuda nou niets hebben gevoeld van die klap. Zijn hand ligt open en het bloed zit over zijn hele hand.
De jongens snappen er niets van. Garuda heeft nergens last van.
Als Garuda zich omdraait om weg te lopen zegt één van de jongens: ‘How did you do that?’
Garuda staat even stil en zegt dan: ‘Art.’
Garuda staat dan voor Zankov en vraagt geïrriteerd: ‘What’s my job? Baby-sit these children?’
‘You know some techniques. Train them, train with them and maybe you can earn your freedom back.’
Garuda kijkt boos en loopt dan naar buiten.
Hij kijkt naar de sneeuw in de binnenplaats. Hij denkt weer aan thuis. Al wat hij zich kan herinneren is het laatste anderhalf jaar goed verdwenen. Hij kan niet eens meer rustig het beeld van zijn ouders voor zich houden. Hij weet niet of hij ze ooit nog kan zien.
Dan komt Zankov bij hem staan.
‘And? Did you think about my offer?’ zegt hij.
Garuda kijkt voor zicht uit.
‘What if I don’t do it?’
Zankov glimlacht: ‘Than I make sure that your life ends here in Russia.’
Dan loopt Garuda terug naar de kamer waar de vier bedden staan.
Garuda gaat op zijn bed zitten. Hij ziet dat de andere jongens al iets op hun nachtkastje hebben gezet. Garuda ziet dan ineens een verbandtrommel staan. Hij pakt de trommel en maakt hem open. Hij haalt er een flesje jodium uit en wat verband. Hij gooit al het jodium over zijn bloedende hand. Dat prikt enorm, maar Garuda weet zijn kaken goed op elkaar te houden. Dan rolt hij gelijk het verband over zijn wond. Goed strak afplakken en dan gaat hij op bed liggen. Hij sluit zijn ogen en valt in slaap.

Op een gegeven moment wordt Garuda wakker. Het is donker, maar Garuda kan horen dat er buiten iets aan de hand is. Garuda heeft de deur makkelijk gevonden, want er komt een klein beetje licht onderdoor. Hij opent hem en kijkt even terug de kamer in. Hij ziet dat de andere drie jongens liggen te slapen.
Garuda loopt naar buiten en sluit de deur. Hij komt in de hal en loopt richting de binnenplaats. Het regent erg hard en Garuda ziet dat de soldaten bezig zijn met het graven van een graf.
Ineens zien de soldaten Garuda staan. Ze kijken hem boos en strak aan.
De man die Garuda vanmiddag heeft vermoord zal wel een goede vriend van de soldaten zijn geweest.
Garuda heeft ineens helemaal geen slaap. Hij loopt richting de fitnessruimte. Daar begint hij met wat gewichten. Dan wat hardlopen, opdrukken en dan weer wat gewichten opliften.
Garuda heeft al die tijd in het donker gestaan en heeft geen flauw idee hoe laat dat het is.

Wakker blijven is geen probleem. In Hell moest hij soms wel eens dagen achtereen wakker blijven om de andere gevangenen in de gaten te houden, zodat ze hem niet zomaar kunnen aanvallen.
Na een aantal uur hard trainen krijgt Garuda in de gaten dat de drie jongens hem vanuit een donkere hoek in de gaten houden. Garuda pakt dan een stok en begint ermee rond te zwaaien. Dan houdt hij hem vast en gooit hem richting de jongens.
Die kunnen hem nog net ontwijken en dan komen ze tevoorschijn.
Garuda zegt dan als hij een nieuwe stok pakt: ‘So you were sneaking up on me?’
De drie jongens zwijgen.
Dan pakt Garuda nog een stok en gooit hem rustig in de richting van de jongens. Eén van hen vangt hem. Dan zwaait Garuda wat met zijn stok en zegt: ‘Where are you waiting for?’
De jongen met de stok loopt rustig vooruit en houdt zijn stok hoog. Garuda houdt zijn stok en een verdedigingshouding. De jongen staat voor Garuda en na een paar seconde te hebben gewacht valt hij aan. Hij zwaait met de stok, maar Garuda weet zich af te weren met zijn wapen. Dan steekt de jongen en Garuda wordt geraakt. Hij doet een stap opzij en zegt: ‘Finally. Now it’s my turn to charge.’
Garuda zwaait wat in het rond met de stok en maakt dan snelle bewegingen richting de jongen. Dan kan Garuda de jongen aan de zijkant raken. Hij tikt hem snel en ramt dan de stok enorm hard tegen zijn onderbenen. De jongen verliest zijn evenwicht en valt op de grond. Snel staat hij wel weer op, maar dan zegt Garuda: ‘Very good.’
De jongen zwijgt en gaat bij de andere staan.
‘What is your name?’ vraagt Garuda.
De jongen kijkt Garuda aan en zegt met een Russisch accent: ‘I am Ivan.’
Garuda knikt. Dan pakt Garuda nog een stok. Dit keer is de volgende aan de beurt.
Ook na dat gevecht, dat Garuda ook gewonnen had vraagt hij naar de naam van de jongen.
‘My name is Alex.’
Garuda kijkt dan de derde jongen aan. Op één of andere manier kan Garuda goed duidelijk maken dat deze jongen geen Rus is. Wel iets Europees.
Garuda pakt dan nog een stok. Hij gooit hem ook naar de jongen en dan zegt hij: ‘You are no Russian, right?’
De jongen schudt langzaam zijn hoofd: ‘Nein.’
Garuda glimlacht en zegt: ‘So, warum bist du hier?’
De Duitse jongen glimlacht ook en zegt: ‘Ich bin gefunden und ich sollte vor Zankov arbeiten.’
Garuda glimlacht en wijst de stok naar hem. Dan vallen ze elkaar aan. Weer weet Garuda te winnen en zonder dat Garuda het hoeft te vragen zegt de jongen: ‘Ich bin Olaf Wagner.’
Dan komt Zankov binnen. Hij ziet de vier jongens staan en zegt: I see that you have met.’
Garuda draait zich om en antwoord met een gemene glimlach: ‘And I heard you have a extra grave.’
Zankov kijkt hem verbaasd aan, maar daarna snapt hij het. Aan zijn blik is duidelijk af te lezen dat hij de opmerking niet leuk vindt.
‘I thought that you were asleep?’ zegt hij Zankov dan.
Garuda glimlacht en zegt bluffend: ‘You thought...?’
‘How long are you awake?’
Garuda zegt dat hij niet weet wat de tijd is.

Die middag worden de jongens op pad gestuurd met lood om hun benen en armen. Ze gaan dan hardlopen. Garuda heeft een hoog conditieniveau, dus houdt het goed uit. De andere jongens zijn daarin tegen wel sneller moe.
Daarna komen ze terug en moeten ze een parcours afleggen en over allerlei hindernissen heen gaan.
De rest van de dag is het ook nog hard werken.
Dan is het avondeten.
Het is voor Garuda weer eens een rustige maaltijd in lange tijd. Dit keer hoeft hij niet op zijn hoede te blijven om niet aangevallen te worden. Garuda is van nature heel open en vraagt veel om andere te leren kennen. Zo vraagt hij ook veel over de andere jongens.
Die avond slaapt Garuda wel een hele nacht door. Hij is van al dat werken vandaag toch wel moe geworden.