040
Liam James Payne
Mijn benen dragen me het meertje en tranen stromen over mijn wangen. Nog nooit heeft mijn hart zo’n pijn gedaan, omdat iemand moest verhuizen. Snikkend laat ik me op de omgevallen boomstam ploffen. Herinneringen van de afgelopen jaren komen nu allemaal ineens naar boven. Mijn ogen staren in de verte en mijn gedachten zitten vol herinneringen, maar ook met minder leuke dingen die Sarah en ik samen mee hebben gemaakt. Hoe lang ik daar heb gezeten en hoe ik weer thuis ben gekomen kan ik me later niet meer herinneren. Ik weet alleen dat de eerste paar uren als een waas aan me voorbij zijn gegaan.
Doelloos staar ik naar de tv die op stand-by staat. Diep in gedachten verzonken merk ik niet dat de telefoon over gaat en blijf dan ook gewoon op de bank zitten. ‘Liam, we weten dat je het erg vindt dat Sarah weg is, maar je kunt dan wel de telefoon op nemen.’ Moppert mijn moeder. Helaas voor haar gaat de boodschap het ene oor in en het andere oor weer uit. Op het moment dat mijn moeder de telefoon op neemt, komen mijn zussen en mijn vader de kamer binnen. Ik weet nu gewoon dat ze alle drie een bezorgde blik op mij werpen. ‘Gaat het wel met je?’ Mijn vermoedens worden bevestigd doordat Nicola naast me gaat zitten en me bezorgd aankijkt. ‘Alles gaat prima, dank je.’ Mompel ik terug. Een zucht glipt tussen mijn lippen door en ik sluit mijn ogen. ‘Liam, het is voor jou.’ Ik open mijn ogen en neem de telefoon van mijn moeder over. Vragend kijk ik haar aan, maar ze heeft zich al weer omgedraaid.
‘Met Liam.’
‘Heey met Sarah.’ Haar stem klinkt down door de telefoon. Meteen neemt een bezorgd gevoel mijn lichaam over.
‘Ik ben aangekomen bij het eerste gezin.’
‘Oké en hoe zijn ze?’ Ik kan het niet onderdrukken en een nieuwsgierige ondertoon vult mijn stem. Ik hoor Sarah zachtjes lachen aan de andere kant van de lijn.
‘Is meneer een beetje nieuwsgierig?’
‘Een beetje, maar vertel nou.’ Dring ik ongeduldig aan.
‘Ze zijn best aardig. Ik ben het enigste kind hier.’
‘Dus je moet het doen met twee vreemde volwassenen. Hoe is je kamer daar?’ Mijn hoofd lijkt te ontploffen door de vragen die door mijn hoofd spoken.
‘Ik heb best een mooie kamer, met een eigen badkamer en een inloopkast.’ Sarah heeft een tevreden ondertoon in haar stem en om eerlijk toe te geven ben ik blij dat ze tevreden is.
‘Zo te horen ben je tevreden met wat je hebt gekregen. Waar ben je eigenlijk op dit moment?’ Ik zou haar zo graag op willen zoeken, maar waarschijnlijk laten mijn ouders me niet eens gaan.
‘Uhm even vragen. Ik weet het zelf niet eens.’ Gestommel op de achtergrond en een vreemde stem die antwoord op Sarah’s vraag geeft.
‘Ik ben op dit moment in Liskeard, Cornwall.’
‘Oké, best ver weg dus.’ Ik kan de teleurstelling in mijn stem niet verbergen en ik weet zeker dat Sarah het heeft gehoord.
‘Ja, het is 358.807 km bij jou vandaan. Ik weet zeker dat ik je snel weer zal zien, Liam. Jij moet je nu concentreren op bootcamp. Dat is volgende week al en het is je één na laatste ticket voor de live shows.’ Ik weet dat ik me op X Factor moet concentreren, maar zonder Sarah kan ik het niet.
‘Ik weet het, maar het is gewoon. Je zou me helpen met alles en…’
‘Je moet me beloven dat je je best gaat doen voor mij. Je gaat niet bij de pakken neer zitten, omdat ik niet in de buurt ben. Beloof me dat je hard zal gaan werken voor je auditie en je best zal gaan doen. Ik wil een blije Liam horen, als je me belt om te vertellen dat je door bent naar Judges Houses. Alsjeblieft Liam, beloof me dat.’ Sarah’s stem klinkt smekend en ik weet dat ik niet tegen haar op kan.
‘Ik beloof het. Ik zal mijn best doen voor jou en zorgen dat ik door kom naar de laatste ronde voor de live shows.
‘Mooi, ik moet ophangen. Ik spreek je snel weer, Liam.’
‘Oh oké. Spreek je snel.’
‘Bye.’
Mijn vingers trillen zachtjes als ik Sarah weg druk. Vragende blikken worden mijn kant op geworpen, maar ik laat niets los. Ik sta op en loop naar mijn slaapkamer zonder een woord te zeggen. Daar ga ik aan de slag voor bootcamp.
Sorry voor het late hoofdstukje, maar mijn zusje is jarig en kon dus niet op de computer.
Xx
Reageer (3)
snel verder(H)
1 decennium geledenHeb nu wel je stukjes gelezen!
Tevreden?
snel verder(H)
1 decennium geledenHeb nu wel je stukjes gelezen!
Tevreden?
ooooooh
1 decennium geledensnel verderrrr