Een mooie wens van de Oceaan

Bijna zes jaren zijn voorbijgegaan sinds de Indische Oceaan zowel haar koninkrijk als haar vorige Prinses was kwijtgeraakt aan haar gebroken hart, maar met de geboorte van Prinses Seira en met de kracht van de pasgekroonde Aqua Lucia is het koninkrijk herbouwd en konden de oranje zeemeerminnen terugkeren naar hun huis na te moeten vluchten naar het nabijgelegen koninkrijk van de gele zeemeerminnen.

Maar nu was de hele oceaan blij, want binnenkort zou Prinses Seira haar overgangsritueel doorgaan en haar plaats innemen als de heerser van de Indische Oceaan. De andere zeemeerminnen zijn een week eerder gekomen om te helpen met de voorbereidingen.

Terwijl Lucia haar status heeft verloren als Prinses van de Roze Parel; Een andere zeemeermin is geboren om het jaar daarop haar plaats in te nemen.

Prinses Lucianna, hoewel niet de dochter van Kaito of Lucia, is door hen opgevoed sinds haar geboorte en haar naam gegeven door de godin. In tegenstelling tot Lucia, Lucianna had lang, licht roze haar en een overeenkomende staart, en haar huid was iets getinter dan die van de andere zeemeerminnen. Zij en Seira werden dikke vrienden omdat ze de jongste van alle zeemeerminnen waren.

Seira was de enige prinses die Lucianna Onee-San* wilde noemen, omdat ze de andere Prinsessen eerder zag als oudere tantes**.

'Uwaa, je zal er zo mooi uitzien morgen, Onee-san!' riep de vijf jaar oude Pink Pearl Princess, terwijl ze door Seira's kamers zwom, kijkend naar de handgemaakte oorbellen, prachtige sieraden, en betoverende halskettingen die Seira morgen zou dragen.

'Ja, ik zal de koningin van de Indische Oceaan worden morgen.' zei ze zachtjes terwijl ze naar haar kledij keek, die opgepoetst is tot een schijnende glans van perfectie, bijna alsof het een stukje van de zon zelf was. Maar ze keek al gauw weg en zwom naar haar balkon, en in plaats van naar te kijken naar de koraalriffen die haar Oceaan zo beroemd maakten, keek ze omhoog, naar het duistere oppervlak waar ze het wazige beeld van de 'wassende maan'*** kon zien.

'Morgennacht zal de maan vol zijn in de nachtelijke lucht, hij zal er zo mooi uitzien als ik naar de oppervlakte ga!'
Terwijl Seira aan de maan dacht, moest ze denken aan de prachtige engel Mikeru, van zes jaar geleden. 'Hij is net als de maan, altijd leek hij alleen te zijn aan de nachtelijke lucht, om weer te verdwijnen als de zon opkwam.'

Zelfs na zes lange jaren verlangde ze ernaar om hem te zien en zijn prachtige stem weer te horen, die haar hart zoveel jaren geleden had gestolen. Ze verlangde hem te zien, de engel waar ze verliefd op was geworden sinds hij haar in zijn lichaam had geabsorbeerd, hoewel ze dit alleen had gezegd tegen Lucia die haar het best leek te begrijpen; Zij immers was verliefd geworden op Kaito, een mens die later een prins van Panthalassa bleek te zijn.

'Houd je wens dicht bij je hart, en hij zal zeker vervuld worden, Seira.' herrinerde ze zich de woorden van de pasgekroonde Aqua Lucia, nadat ze haar had verteld over haar gevoelens voor de voormalige vijand van de Mermaid Princesses.